امروز «مطالعات تطبیقی» عنوانی مرسوم و متداول در عرصه پژوهش های علوم انسانی و علوم فرهنگی است. با آنکه در عرصه هنرپژوهی دانشگاهی در ایران سهم بزرگی از تحقیقات را می توان ذیل «مطالعات تطبیقی هنر» دسته بندی کرد، اما با توجه به کمبود منابع تحقیقاتی در این حوزه، تعاریف کامل و دقیقی برای آن موجود نیست. چه بسا پژوهش هایی که در عنوان خود به این رویه پژوهشی اشاره دارند ولی در عمل نشانی از انجام بررسی های تطبیقی روش مند، انتخاب دقیق و جهت مند رویکردهای نظری، و کاربست هدف مند روش های تحقیق تطبیقی در آن ها به چشم نمی خورد. این رساله به نیت بررسی چالش های پیش روی محققان تطبیقی و با قصد ارایه تعاریف بنیادین و معرفی مهم ترین رویکردهای نظری و روش های تحقیق در پژوهش های تطبیقی هنر انجام یافته است. برای نیل به این منظور عمومی ابتدا کوشیده ایم دسته بندی ها و صورت بندی هایی از انواع پژوهش های تطبیقی ارایه نماییم، و گونه های مختلف، و بعضا دیگرگونی، از پژوهش ها و تحقیقات را که ذیل این عنوان جمع می شوند، از یکدیگر تمیز دهیم. در فصل مربوط به چارچوب های نظری، رویکردهای شرق شناسی و پسااستعماری، انسان شناسی، پدیدارشناسی، بینامتنیت، تاریخ گرایی مکتب آنال، و تاویل گری (هرمنوتیک) گادامر، و در فصل مربوط به روش شناسی تحقیق، روش های تبیین قیاسی، تمثیلی، و استقرایی را مطالعه کرده ایم. در پیوست دوم این رساله تعداد 360 پژوهش دانشگاهی، که عنوان مطالعات تطبیقی هنر را بر پیشانی داشته اند، در سی وشش رده موضوع شناختی بررسی و تحلیل کرده، و سعی نموده ایم ضمن به دست دادن دورنمایی کلی از موضوعات و مضامین مطرح در پژوهش های تطبیقی هنر در ایران، کمبودها و فضاهای خالی را هم نشان دهیم. این پژوهش به روش توصیفی-تحلیلی و عمدتا با به کارگیری منابع کتابخانه ای انجام پذیرفته است.