به¬طور متوسط حدود 15-10 درصد از زوجین در ایران مبتلا به مشکل ناباروری می¬باشند. در دو دهه اخیر موفقیت¬های قابل توجهی در زمینه فن¬آوری¬های نوین کمک باروری حاصل شده است و زوجین نابارور نیز با محدودیت قانونی برای استفاده از این فن¬آوری¬ها روبرو نمی¬باشند. با این حال، همه زوجین نابارور از روش های جدید استفاده نمی¬کنند و تصمیم¬گیری در مورد آن متأثر از درک آنها و نیز انتظارات و نگرش جامعه نسبت به استفاده از این فن¬آوری¬ها است. از این رو، ارائه شناخت عمیق¬تری از درک و نگرش زوجین نابارور می¬تواند جنبه¬های اجتماعی ـ فرهنگی تصمیم¬گیری زوجین نابارور در استفاده از این فن¬آوری مدرن را روشن سازد. روش مورد استفاده در این تحقیق، از نوع پیمایشی است؛ جامعه آماری شامل تعداد 3000 زوج ناباروری هستند که در سال 93ـ1392، به مرکز تحقیقات ناباروری یزد مراجعه نمودند. داده¬ها با ابزار پرسشنامه محقق ساخته و با استفاده از نمونه¬گیری تصادفی ساده از 184 نفر از زوجین گردآوری شده است. اعتبار ابزار به صورت محتوایی محرز شده و برای سنجش پایایی از ضریب آلفای کرونباخ استفاده شده است. داده¬ها به کمک نرم¬افزار آماری spss مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته¬های تحقیق نشان داد در مجموع نگرش زوجین نابارور نسبت به اعمال کمک باروری (art) در جامعه آماری این تحقیق بیشتر از متوسط مورد نظر و نسبتاً مطلوب است. بین متغیرهای اختلاف سنی زوجین، نگرش خانواده، همسر و اطرافیان و میزان آگاهی از اعمال کمک باروری رابطه معنادار و مستقیمی با نگرش زوجین نابارور نسبت به اعمال کمک باروری وجود داشت. درحالی که متغیرهای جنسیت، سن، سن همسر، پایگاه اقتصادی ـ اجتماعی، دینداری، سن ازدواج، قومیت، سال¬های سپری شده از ازدواج و نسبت فامیلی با همسر رابطه معناداری با نگرش زوجین نابارور نسبت به اعمال کمک باروری نداشتند. نتایج رگرسیون چندگانه نشانگر تأثیر معنادار چهار متغیر اختلاف سنی زوجین، نگرش خانواده و اطرافیان و میزان آگاهی از اعمال کمک باروری در پیش بینی نگرش زوجین نابارور نسبت به اعمال کمک باروری بود. متغیرهای مستقل می توانند در مجموع 24 درصد از واریانس نگرش به اعمال کمک باروری را توضیح دهند.