در سنجش خواص ضد اکسیدانی از روش های مهار رادیکال آزاد پایدار 2،2- دی فنیل-1-پیکریل هیدرازیل (dpph) و بی رنگ شدن بتاکاروتن-لینولئیک اسید استفاده شد. محتوای تام فنولی عصاره ها نیز با واکنش¬گر فولین-سیوکالتو اندازه گیری شد. سمیت سلولی گیاه با روش کشندگی میگوی آب شور و فعالیت ضد میکروبی آن با روش های تعیین حساسیت آنتی بیوتیکی شامل دیسک دیفیوژن و حداقل غلظت ممانعت کننده رشد مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که 8،1- سینئول، میرتنال، نوپینون و ترانس-پینوکاروئول از عمده ترین ترکیب¬های اسانس گیاه بودند. در روش dpph مقایسه ic50 عصاره پرکولاتور و سوکسله (به ترتیب 95/89، 65/67 میکرو گرم بر میلی لیتر) با bht (81/21 میکروگرم بر میلی لیتر) نشانگر خاصیت ضد اکسیدانی متوسط آن است که محتوای فنولی اندک عصاره (به ترتیب 00/35، 66/26 میکروگرم بر میلی گرم) نیز آن را تایید می کند. در روش بتا کاروتن-لینولئیک اسید، درصد مهار اکسایش عصاره پرکولاتور و سوکسله (به ترتیب 73/42، 38/65 درصد) در مقایسه با bht (100 درصد) متوسط بود. سمیت سلولی گیاه در روش کشندگی میگو آب شور برای عصاره پرکولاتور و سوکسله ( به ترتیب 290، 650 میکروگرم بر میلی لیتر)، خاصیت ضد سرطانی متوسط گیاه را نشان می دهد و عصاره ها هیچ فعالیت ضد میکروبی را نشان ندادند.