هیدروژل¬های درجا تشکیل شونده به دلیل شکل گیری در شرایط متعارف بدن، رفع نیاز به جراحی و امکان رهایش نسبتا طولانی مدت و تقریباً یکنواخت گزینه ای بسیار مناسب برای دارورسانی هستند. یکی از روش¬های تهیه هیدروژل تزریقی، ژل شدن آنزیمی است که عملکرد اختصاصی آنزیم ها یکی از مزیت¬های این روش است. پلی ساکاریدها به دلیل آب¬دوستی، زیست تخریب پذیری و زیست سازگاری مناسب و پتانسیل بالا برای اصلاح خواص با توجه به داشتن گروه های عاملی فعال، گزینه امیدبخشی برای تهیه سامانه¬های نوین هستند. در این مطالعه هیدروژل تزریقی از کتیرا، یکی از پلی¬ساکاریدهای فراوان در ایران، پس از عامل¬دارسازی با تیرامین و ارزیابی با آزمونh nmr ، به روش آنزیمی با استفاده از هرس¬ردیش¬پراکسیداز در حضور پراکسیدهیدروژن تهیه شد. نتایج آزمایشگاهی نشان داد که زمان ژل شدن بسته به غلظت پلیمر و نسبت آنزیم به تیرامین از 5 تا 45 ثانیه متغیر است. افزون بر این، تورم هیدروژل و رهایش آلبومین سرم گاوی از آن وابسته به غلظت پراکسید هیدروژن و پلیمر است، به گونه¬ای که با افزایش غلظت پراکسیدهیدروژن و پلیمر، تورم هیدروژل و رهایش دارو از آن کاهش یافت. نتایج بررسی شکل ظاهری هیدروژل با میکروسکوپ الکترونی نشان داد که میانگین اندازه حفرات از 120 به 160 میکرومتر تغییر یافت. رهایش دارو از سامانه مورد مطالعه در این پژوهش از مدل هیگوچی و نفوذ فیک تبعیت کرد. با استفاده از ژلاتین ویژگی¬های تورم و آزادسازی دارو از شبکه پلیمری حاصل از آمیزه کتیرا و ژلاتین اصلاح شد. در این سامانه، آلبومین سرم گاوی نسبت به انسولین رهایش ناگهانی کمتر (6/6 % ) و در کل نیز رهایش آهسته¬تر در محیط بافر فسفات در 4/7 ph=نشان داد.