مقدمه: بیماریهای قلبی عروقی در حال حاضر شایعترین علت مرگ در جهان هستند و با توجه به شیوع روزافزون رفتارهای پر خطر و سبک زندگی ماشینی جراحی بای پاس عروق کرونر از شایعترین جراحیهایی است که در جهان جهت رهایی از علائم آنژین صدری انجام میشود. جراحی عروق کرونر عوارض کوتاه مدت و بلند مدتی دارد که با توجه به نیاز روزافزون بیماران به این عمل جراحی ، بر آن شدیم تا عوارض کوتاه مدت جراحی بای پاس عروق کرونر بدون پمپ را از نظر گرافتهای شریانی و وریدی صافن که بیماران دریافت کرده مورد بررسی قرار دهیم. مواد و روشها: این مطالعه بر روی پرونده 209 بیماری که در بیمارستان حضرت سیدالشهدا یزد در طی سال 92-91 تحت جراحی بای پاس عروق کرونر به روش بدون استفاده از پمپ قلبی ریوی قرار گرفته بودند ، انجام شد. پرونده بیماران از نظر عوارض کوتاه مدت و طول زمان بستری در بخش مورد بررسی قرار گرفت. تعداد 104 نفر در گروهی بودند که گرافتهای تماما شریانی شامل شریان رادیال و شریان سینه ای داخلی چپ دریافت کرده بودند. گروه دوم 105 نفر بیمار بودند که به روش مرسوم و بدون استفاده از پمپ قلبی ریوی وگرافت شریان سینه ای داخلی چپ و گرافت وریدی صافن دریافت کرده بودند. انتخاب اینکه به کدام روش بیماران عمل شوند به عهده پزشک جراح بوده است. دادههای پرونده توسط پرسشنامههای محقق ساخته جمع آوری و در نهایت توسط نرم افزار 17spss و با آزمونهای کای اسکور و فیشر اگرت و تی تست مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. یافتهها: دو گروه مورد بررسی از نظر سن و جنس یکسان هستند و به عبارتی سن و جنس عامل مخدوش کننده در این مطالعه نیست.تمامی عوارض کوتاه مدت از جمله خونریزی که نیاز به اکسپلورر جراحی مجدد داشته باشد ، عفونت زخم استرنوم ، نارسایی کلیه نیازمنده درمان جایگزینی کلیه ، سکته قلبی حول و هوش عمل ، فیبریلاسیون دهلیزی ، پریکاردیال افیوژن و در نهایت مرگ و میر در دو گروه مورد بررسی یکسان بودند.تعداد واحد خون دریافتی نیز در دو گروه مورد بررسی یکسان است. متوسط تعداد روزهای بستری در بخش مراقبتهای ویژه و بیمارستان در گروه شریانی به طور معنی داری کمتر از گروه مرسوم است. نتیجه گیری: با توجه به اینکه دو روش مورد بررسی از نظر عوارض کوتاه مدت تفاوت معنی داری با یکدیگر ندارند ولی در روش شریانی متوسط تعداد روزهای بستری در بخش مراقبتهای ویژه و بیمارستان بطور معنی داری کمتر است ، بنابرین روش گرافت تمام شریانی به روش مرسوم ارجح است.