تحقیق حاضر، به بررسی تاثیر دو نوع محافظه کاری مشروط و نامشروط بر رفتار سرمایه گذاری شرکت ها، در بورس اوراق بهادار تهران می پردازد. محافظه کاری مشروط مدیران را مجبور می کند تا زیان های ناشی از پروژه های سرمایه گذاری را زودتر شناسایی کنند. وقتی مدیران آگاه می شوند که شهرت و پاداش آنها تحت تاثیر اثر منفی پروژه های سرمایه گذاری که به شکست خواهد انجامید قرار می گیرد ، با احتمال کمتری پروژه های سرمایه گذاری را حتی با وجود مثبت بودن ارزش فعلی خالص آن به عهده می گیرند. بنابر این محافظه کاری مشروط مانعی برای سرمایه گذاری شرکت ها می باشد. در مقابل محافظه کاری نامشروط با ارائه آن دسته از روش های حسابداری که بتواند سود را مستقل از اخبار کاهش دهد نوسان سود شرکت را کاهش می دهد. بنابراین محافظه کاری نامشروط سرمایه گذاری شرکت ها را ارتقا می دهد.