پراکسیدازها (ec.1.11.1.7) گروهی از آنزیم های اکسید و ردوکتازها هستندکه توسط تعدادی از میکروارگانیسم ها وگیاهان تولید می شوند و احیای پراکسیدها را کاتالیز می کنند . پراکسیدازها به طور وسیعی در بیوشیمی بالینی و آزمایشات ایمنی شناسی آنزیمی استفاده می شوند. ایزوآنزیم c پراکسیداز ترب کوهی (hrpc) یکی از بهترین پراکسیدازهای شناخته شده است ساختار این آنزیم به طور غالب دارای مارپیچ آلفا است. مطالعات سینتیکی آنزیم پراکسیداز با استفاده از دستگاه اسپکتروفتومتر uv-vis مدل فارماسیا - 4000 مجهز به سیستم کنترل الکترونیکی در دمای oc 35 و oc 45 و در 4 ph و درحضور اتانول ، بوتاندیول ، پروپانول ، بوتانول ، گلیسرول ، یون های آهن و مس ، نانو ذرات اکسید آهن و اکسید مس انجام گرفت. بررسی پارامترهای سینتیکی نشان می دهند که این حلال های آلی باعث افزایش سرعت ماکسیمم (vmax ) و فعالیت آنزیم پراکسیداز می شوند. یون های آهن و مس و نانو ذرات اکسید آهن و اکسید مس باعث کاهش سرعت ماکسیمم (vmax ) و فعالیت آنزیم پراکسیداز می شوند. حدس زده می شود ، نانو ذرات اکسید آهن و اکسید مس از طریق برهم کنش های هیدروژنی سبب تغییر ساختار جایگاه فعال پراکسیداز شده و به این طریق منجر به کاهش فعالیت آنزیم شده اند.