هدف: در هنگام ورزش های شدید گونه های واکنش پذیر اکسیژن تولید می شوند که آسیب سلولی را به دنبال دارد. به نظر می رسد استفاده از مکمل های ضداکسایشی از فشار اکسایشی ناشی از این گونه تمرینات می کاهد. از این رو، هدف از تحقیق حاضر تاثیر مصرف عسل بر ظرفیت ضداکسایشی تام (tac) و مالون دی آلدهید (mda) دختران غیرورزشکار بدنبال یک جلسه تمرین مقاومتی شدید بود. روش کار: آزمودنی های تحقیق حاضر 18 دختر غیر ورزشکار سالم از دانشگاه بیرجند بودند. آزمودنی ها به طور تصادفی در 2 گروه همگن و مساوی شامل گروه عسل+ تمرین مقاومتی شدید و گروه تمرین مقاومتی شدید تقسیم شدند. گروه عسل+ تمرین مقاومتی شدید روزانه 1 گرم عسل به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن به مدت 14روز مصرف کردند. افراد دو گروه در یک جلسه فعالیت مقاومتی با شدت1rm 90% متشکل از 5 حرکت ورزشی شرکت کردند و نمونه های خونی در 3 مرحله شامل ابتدای دوره، 14روز پس از مصرف عسل و پس از جلسه ی تمرینی به منظور تعیین غلظت mda ( با روش tbars) و tac (با روش frap ) جمع آوری شد. برای استخراج نتایج از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی lsd در سطح p<0/05 استفاده گردید. نتایج: نتایج نشان داد tac پس از تمرین مقاومتی شدید به طور معنی دار کاهش (05/0>p) می یابد، اما در گروه عسل+ تمرین مقاومتی شدید که 14 روز مصرف عسل داشتند، افزایش معنادار آن (01/0>p) مشاهده شد. از طرف دیگر، میزان mda در گروه تمرین مقاومتی تنها، تغییر معناداری نکرد (05/0<p)؛ اما در گروه عسل+تمرین مقاومتی شدید، افزایش معنی دار (04/0>p) آن پس از اجرای پروتکل تمرین مقاومتی حاد مشاهده شد که دال بر عدم تاثیر عسل بر این شاخص اکسایشی می باشد. نتیجه گیری: مصرف عسل قبل از انجام تمرین مقاومتی شدید، می تواند محرک مناسبی برای تقویت دستگاه ضد اکسایشی و جلوگیری از تاثیرات نامطلوب و احتمالی رادیکال آزاد باشد.