آثار و گنجینه های باستانی پیام آور الگوها و سنن نایاب پیشینیان و گویای پیشرفت سبک و مصداق و اسوه های تاریخی و فرهنگی در میان هر قوم و ملتی می باشند. می توان گفت امروزه آثار فرهنگی مبین هویت و سند تشخیص و تمایز تمدن های گوناگون در جهان هستند که بشر کنونی ملزم است خود را به حراست و پشتیبانی از این گنجینه های تجدید ناشدنی وا دارد.به علاوه ضرورت حفاظت از این آثار باستانی به واسطه قرار داشتن آنها در معرض عوامل گوناگون از جمله عوامل نامساعد طبیعی (باران سیل و زلزله) و حملات دشمنان و بیگانگان و حتی خسارات ناخواسته مردم بازدید کننده و ... به وضوح قابل رویت می باشد . به علاوه خسارت مزبور نه به یک فرد و یا یک گروه بلکه به فرهنگ و تمدن یک کشور و یک ملت ،لطمات جبران ناپذیری وارد می کند که اساسا همیشگی خواهد بود . اما آشکارا است که لزوم وجود قوانین و احکام مربوط به حراست از مواریث فرهنگی ، امری است مهم و تلاش جدی در جهت هر چه بهتر انجام شدن این وظیفه کاملا ضروری است. در این پایان نامه نگارنده مفهوم میراث فرهنگی رامورد مطالعه قرار داده است. بدین لحاظ در بخش اول، حمایت از میراث فرهنگی در حقوق ایران و زیرساخت های مورد نیاز آن منجمله تاریخچه توجه به میراث فرهنگی و پیشینه وضع قوانین مناسب در این زمینه ، نواقص قوانین و مصوبات موجود در این زمینه بررسی گردیده و سپس در بخش دوم حمایت از میراث فرهنگی درحقوق بین الملل و زیر ساخت های آن منجمله کنوانسیون ها و معاهدات بین المللی در این زمینه مورد تحلیل قرار گرفته است و در نهایت نواقص و کمبودهای موجود در زمینه حمایت از میراث فرهنگی معرفی می گردد