ولوواژینیت کاندیدایی، عفونت دستگاه تناسلی زنان است که در اثر رشد بیش از حد کاندیداها به خصوص کاندیدا آلبیکنس ایجاد می¬شود و گاهی ممکن است به صورت عودکننده باشد. این بیماری از شایع¬ترین علل مراجعه زنان به مراکز درمانی است و حدود 75 درصد زنان در طول زندگی خود حداقل یک بار دچار واژینیت کاندیدایی شده¬اند. در واژینیت کاندیدایی، ترکیبات گروه آزول، از جمله کلوتریمازول، قابل دسترس ترین شیوه درمان است. تجویز طولانی مدت داروهای متداول در قارچ¬ها سبب ایجاد مقاومت دارویی می¬شود. بنابراین آگاهی از الگوی مقاومت دارویی در برابر داروهای متداول ضد کاندیدایی برای درمان صحیح موارد عود¬کننده ضرورت دارد. هدف از این تحقیق میزان فراوانی کاندیدای مسبب کاندیدیازیس واژینال وبررسی میزان حساسیت نسبت به داروهای رایج، نظیر فلوکونازول، کتوکونازول، کلوتریمازول، ایتراکونازول ، نیستاتین و آمفوتریسین b می باشد. این مطالعه بر روی 110 ایزوله کاندیدا جدا شده از بیماران مبتلا به کاندیدیازیس واژینال انجام شد. شناسایی گونه ها بر اساس آزمایش های جرم تیوب، کروم آگار و کلامیدوسپور صورت گرفت. از روش دیسک دیفیوژن جهت تعیین حساسیت دارویی استفاده شد. نتایج به دست آمده با استفاده از نرم افزار spss و آزمون آماری مجذور کای تجزیه و تحلیل شدند. شامل کاندیدا گلابراتا (50%)، کاندیدا آلبیکنس (48/18%) و کاندیدا پاراپسیلوزیس (1/82%) بودند.45/45 درصد کل نمونه ها به داروی کلوتریمازول، 31/8 درصد به داروی آمفوتریسین b و 94/5 درصد به داروی نیستاتین حساس بودند. داروهای کلوتریمازول ، نیستاتین و آمفوتریسین b نسبت به داروهای دیگر اثر بهتری را بر روی گونه های کاندیدا داشتند و در مجموع گونه های غیر آلبیکنس در مقایسه با آلبیکنس در برابر داروهای فوق از حساسیت بیشتری برخوردار بودند.