بخش مهمی از موفقیت تولید به جذب موثر آب و عناصر غذایی توسط سیستم ریشه ای کارآمد وابسته است. با این وجود به دلیل مشکلات موجود برای مطالعه ریشه، اطلاعات کمتری درباره صفات ریشه نسبت به اندام هوایی موجود است، در حالی که این اطلاعات می تواند برای متخصصین اصلاح نباتات در گزینش ژنوتیپ ها برای بهبود مقاومت به شرایط محیطی نامناسب، مفید باشد. به این منظور در سال 1391 در دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد، آزمایشی در قالب طرح کاملأ تصادفی با سه تکرار برای مطالعه برخی صفات مورفولوژیک و آناتومیک 15ژنوتیپ تریتیکاله (x. triticosecale wittmack) و همچنین بررسی تحمل این ژنوتیپ ها به تنش اکسیداتیو ناشی از آلومینیوم در شرایط آزمایشگاهی انجام شد. مقایسات مورفولوژیک در محیط اتاقک ژل صورت گرفت. نتایج نشان داد بیشترین میزان طول ریشه مربوط به ژنوتیپ et-84-15 بود. ژنوتیپ et-79-17 بیشترین میزان قطر و ژنوتیپ et-83-12 بیشترین میزان سطح برگ را دارا بودند. از طرفی کمترین میزان طول ریشه، قطر ریشه و مساحت سطح برگ مربوط به ژنوتیپ et-86-12 بود. همچنین بیشترین و کمترین وزن ریشه به ترتیب مربوط به ژنوتیپ et-79-17 و et-86-9 می شود. در مقایسات آناتومیک بیشترین میزان سطح مقطع کل، پهنای پوست، دایره آوندی و همچنین بیشترین مساحت و تعداد متازایلم مربوط به ژنوتیپ et-84-6 بود. در مرحله بررسی تحمل ژنوتیپ ها به تنش اکسیداتیو از لحاظ میزان فعالیت آنزیم آسکوربات پراکسیداز ژنوتیپ et-84-15 و از لحاظ فعالیت آنزیم کاتالاز، ژنوتیپ et-86-9 بهترین بودند.