خاقانی شاعر خلق مضامین بکر و غیر تکراری است که می توان این هنر شاعر را در تک تک ابیات غرّای خاقانی مشاهده کرد ، خاقانی اصطلاحات علوم و باورهای عصر خود را در اشعار ش به کار برده است.همین امر باعث دیر فهمی اشعارش شده است. هم چنین قسمت بزرگی از قصاید وی راجع به نوحه و ندبه است که قصاید مفصل در مرثیه امام محمد بن یحیی از علمای نیشابور و کافی الدین عمر ، عم خود ، و فرزندش رشید از آن جمله است و قسمتی از قصاید وی مربوط به کبر و غرور و فخر و مباهات می باشد و برخی نیز حکایت از تواضع و شکست نفس خاقانی دارد .خاقانی در تجرد و توحید وسیر وسلوک نیز قصیده ها ی منظوم ساخته است.