امروزه بافت¬های کهن شهری به¬عنوان نشانه¬ی هویتی در شهرها محسوب می¬شوند. این بافت¬ها به¬خاطر فرم ارگانیک شبکه معابر، از نفوذپذیری اندکی برخوردارند. از طرف دیگر هجوم خودرو در شهرها و تقاضای روزافزون آن تهدیدی جدی برای محیط¬زیست و بافت¬های کهن شهری محسوب می¬شود. لذا به¬نظر می¬رسد استفاده از شیوه¬های دیگر حمل¬ونقل از جمله پیاده¬روی؛ به¬عنوان پایدارترین شیوه¬ی حمل¬ونقل، راهکاری مناسب جهت حرکت در بافت-های کهن و مقابله با خودرومحوری و نمود هویت بخشی در این بافت¬ها محسوب می¬شود.محله¬ی سورو در شهر بندرعباس ضمن برخورداری از بافت ارزشمند شهری باتوجه به قرارگیری در جوار ساحل از پتانسیل بالایی جهت احیاء و سرزندگی برخوردار است که متاسفانه به¬دلیل شرایط نامناسب موجود در بافت از کیفیت مناسبی برخوردار نیست و مورد بی مهری قرار گرفته است. باتوجه به بکر بودن ساحل فرصت¬های بی-شماری جهت توسعه¬ی صنعت گردشگری (صیادی، فرهنگی و تفریحی و...) در این ساحل و بالتبع آن احیا و رونق محله موجود می¬باشد که استفاده¬ی صحیح و اصولی از فرصت¬های موجود نیازمند برنامه¬ریزی دقیق می¬باشد.بدیهی است پیش¬بینی تمهیدات لازم خصوص ساماندهی محله با استفاده از رویکرد پیاده¬مداری و رسیدگی به مشکلات موجود در استفاده از این شیوه¬، جهت ترغیب و تشویق افراد به پیاده¬روی و رونق حیات اجتماعی در محله از ملزومات مورد تاکید جهت این امر می¬باشد. برای نیل به این¬منظور ضمن بررسی و شناخت سایت، با توزیع پرسش¬نامه در بین گروه¬های هدف (کارشناسان و مسئولین شهری، ساکنین محله، دانش¬آوزان، فروشندگان و گردشگران ساحلی) نظر افراد در مورد مسائل و مشکلات محله، شبکه¬ی معابر و ساحل آن مورد بررسی قرار گرفت و مشکلات اولویت¬بندی شد. اهتمام اصلی این پژوهش ارائه¬ی راهکارها و معیارهایی جهت ساماندهی و رونق محله از طریق ترکیب با نوار ساحلی و توسعه¬ی گردشگری پایدار بود که در این راستا ضمن تببین چشم¬انداز محله و تجزیه و تحلیل swot و با استفاده از عصاره¬ی مبانی نظری و تجربیات جهانی، معیارها و راهبردهای موثر در این زمینه در قالب الگوهای ترکیب بافت مصنوع (مسکونی) و طبیعی (دریا) ارائه گردید.