پژوهش حاضر با هدف مقایسه تاثیر آموزش خود تنظیمی هیجانی و آموزش حل مساله اجتماعی بر بهبود مهارت ها ی اجتماعی و سازگاری تحصیلی دانش آموزان دخترمقطع راهنمایی شهر ارومیه انجام شد. روش پژوهش، از نوع شبه تجربی است و از طرح پیش آزمون پس آزمون و گروه کنترل استفاده شد. برای سنجش مهارت اجتماعی ¬از آزمون مهارت¬های اجتماعی ماتسون (1983) و سازگاری از زیر مقیاس سازگاری تحصیلی کالیفرنیا (تراپ و همکاران 1953)استفاده ‘گردید. شرکت کنندگان، پژوهش 33 نفر از دانش آموزان دختر سال سوم راهنمایی شهر ارومیه بودند. روش نمونه¬گیری تصادفی ساده بود و افراد به صورت تصادفی در گروه¬های آزمایش و گواه گمارده شدند برنامه آموزش خود تنظیمی به مدت 7 جلسه، و آموزش حل مسئله 5 در جلسه هر جلسه به مدت 60 دقیقه و سه بار در هفته برای گروههای آزمایشی اجرا شد. گروه کنترل آموزشی دریافت نکرد. تجزیه و تحلیل داده¬ها توسط نرم افزار spss وآزمون تحلیل کواریانس یک راهه و کواریانش چند راهه انجام شد. نتایج این پژوهش نشان داد که آموزش خود تنظیمی هیجانی بر مهارت های اجتماعی (p>0/05, f=0/27 ) وبر سازگاری تحصیلی دانش آموزان (f=0/097, p>0/05) تاثیر معناداری ندارد. اما آموزش حل مساله هم بر مهارت های اجتماعی ( p>0/05؛ f=1/81 ( هم بر سازگاری تحصیلی( (f=5/136, p<0/05 در سطح 05/0 معنی¬دار است و مهارت اجتماعی و سازگاری تحصیلی دانش آموزان دختر مقطع راهنمایی موثر است. بر این اساس می توان نتیجه گرفت. آموزش حل مساله می تواند بر بهبود مهارت اجتماعی و سازگاری تحصیلی دانش آموزان بینجامد.