چکیده امروزه موضوع احیای بافتهای شهری و توسعه آنها به صورت یک مسئله مهم در برنامه ریزی های شهری آمده است ودر طول دهه های گذشته،به دلیل اتکای بیش از حد شهرسازی مدرن به حرکت سواره و غفلط از حفظ و ساماندهی فضاهای پیاده و شرایط پیچیده زندگی امروز،سبب پیچیدگی مسائل شهری شده ومفهوم بسیاری از فضاهای شهری را دگرگون ساخته است. اساساً درک ما از شهر، چیزی بر اساس فهم خیابان استوار است که از مهمترین مولفه های سازنده منظر شهر است و در واقع اگر بپذیریم که بخش مهمی از برخوردهای اجتماعی و فرهنگی در فضاهای شهری اتفاق می افتند، در آن صورت، نقش پیاده راه ها در تقویت بنیانهای اجتماعی و فرهنگی شهر غیر قابل انکار می نماید. لذا ادراک ما از شهر که آن را منظر شهری می نامیم، به عوامل مختلفی وابسته است که پیاده راه در آن نقش مهمی ایفا می کند. ایجاد محیط پیاده، علاوه بر افزودن بر ایمنی حرکت پیاده می تواند زمینه ساز حضور بیشتر شهروندان و افزایش تعاملات بین آن ها و به وجود آمدن زندگی شهری شود. رساله حاضر یک پروژه طراحی شهری است، با هدف دست یافتن به یک خیابان دلپذیر به مثابه”فضای شهری“موفق و مطلوب که در خیابان باهنر شهرکرد به عنوان نمونه موردی صورت می پذیرد.که در راستای نیل به این هدف، در ابتدای امر در برخورد با مسئله، به بررسی ویژگی های یک فضای شهری موفق و کارا و به دنبال آن یک پیاده راه مطلوب و موفق پرداخته شده و سپس با بررسی تحولات صورت گرفته در کشورهای اروپایی، امریکایی و شهرهای ایران در یک مقایسه تطبیقی، اصولی جهت طراحی استخراج شده است.و در ادامه پس از بیان روش پژوهش، با مطالعات صورت گرفته بر خیابان باهنر، بر اساس مشاهدات میدانی صحت فرضیات مورد بررسی قرار گرفته است.سپس با تحلیل داده ها و بر اساس چارچوب نظری راهبردهای طراحی ، تجارب عملی،اصول و معیارهایی به دست آمده و در نهایت پس از ارزیابی آلترناتیوها و انتخاب گزینه بهینه،ضوابط مربوطه به طراحی ارائه شده اند.که در پایان،نتایج این پژوهش می تواند اصول و ضوابطی را در اختیار طراح قرار دهد که سبب ارتقا کیفیت های موجود در خیابان باهنر شهرکرد به طور خاص شود و راهنمایی باشد برای طراحان پیاده راه ها در ایران به صورت عام. کلمات کلیدی: فضاهای شهری، طراحی شهری،منظرشهری، پیاده راه، تعاملات اجتماعی،خیابان باهنر