دستیابی به انرژی پایدار و حفاظت از محیط زیست از جمله عوامل موثر در روند رشد اقتصادی پایدار به شمار می-روند. بر این اساس، در مطالعه حاضر به بسط و توسعه الگوی رشد اقتصادی درون¬زا و بحث در مورد مسیر¬های بهینه در شرایط رشد اقتصادی پایدار بر مبنای محدودیت انرژی و محیط زیست پرداخته می¬شود. روش دستیابی به نرخ¬های رشد بهینه از طریق بهینه¬سازی پویا بوده و از این طریق وجود و معلوم بودن وضعیت پایدار و تحلیل مسیر¬های رشد، هم به صورت پارامتریک و هم به صورت عددی مورد بررسی قرار گرفت. از این رو در مطالعه حاضر بر اساس داده¬های سری زمانی ایران طی دوره 1390-1349به تخمین پارامتر¬های موجود در مدل پرداخته شد. در نهایت بعد از دستیابی به نرخ رشد متوازن، مسیر بهینه رشد متغیر¬های مورد نظر بررسی شده و با مسیر واقعی متغیر¬ها مورد مقایسه قرار گرفت. نتایج حاکی از آن است که مسیر¬های واقعی تمامی متغیر¬ها به غیر از سرمایه فیزیکی به طور فزاینده¬ای از مسیر بهینه متفاوت است. همچنین نتایج مطالعات نشان داد به منظور دستیابی به مسیر رشد متوارن بایستی نرخ بازسازی موجودی انرژی در حد بالایی بوده و بایستی در راستای توسعه پایدار، تغییر ساختار تولید انرژی به سمت انرژی تجدید¬پذیر صورت بگیرد؛ تا علاوه بر تأمین منابع انرژی موجب تداوم بیشتر در کیفیت محیط¬زیست باشد.