چکیده این پژوهش با هدف بررسی رابطه بین میزان استفاده از بازی¬های رایانه¬ای و توانایی فضایی در بین دانش¬آموزان انجام گرفت. تحقیق از نظر هدف، کاربردی و از لحاظ روش، توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری شامل تمامی دانش¬آموزان پسر سال اول دبیرستان شهرستان شهریار و نمونه آن 300 نفر از این جامعه بود که از طریق نمونه¬گیری خوشه¬ای چند¬ مرحله¬ای انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده¬ها شامل یک پرسشنامه محقق¬ساخته (جهت گردآوری اطلاعات پیرامون میزان استفاده از بازی¬های رایانه¬ای) و آزمون تونایی فضایی نیوتن و بریستول با پایایی 85/0 بود. اطلاعات با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون تحلیل شد. یافته¬ها نشان داد که: 1- بین میزان استفاده از بازی¬های رایانه¬ای و توانایی فضایی رابطه معنادار وجود دارد (59/0 =rو 000/0=p). 2- بین میزان استفاده از بازی¬های رایانه¬ای و توانایی ادراک فضایی رابطه معنادار وجود دارد (60/0 =rو 000/0=p). 3- بین میزان استفاده از بازی¬های رایانه¬ای و توانایی چرخش ذهنی رابطه معنادار وجود دارد (48/0 =rو 000/0=p). 4- بین میزان استفاده از بازی¬های رایانه¬ای و توانایی تصویرسازی فضایی رابطه معنادار وجود دارد (48/0 =rو 000/0=p). همانطور که یافته¬ها نشان می-دهد بین میزان استفاده از بازی¬های رایانه¬ای و توانایی فضایی در دانش¬آموزان رابطه مثبت و معنادار وجود دارد. در تبیین نتایج به¬دست آمده می¬توان گفت که از بعد شناختی تحقیقات نشان می¬دهد تمرین مهارت¬های فضایی و تکالیف دیداری عامل مهمی در رشد این توانایی¬ها هستند و چون در انجام بازی¬های رایانه¬ای، یادگیری شیوه بازی مستلزم وجود توانایی¬های شناختی ویژه¬ای در فرد است، همین عامل باعث می¬شود که بازیکن مهارت¬های فضایی خود را که جزء اساسی مهارت¬های شناختی است به¬کار گیرد و این امر موجب تقویت توانایی¬های فضایی در بازیکن می¬شود. واژه¬های کلیدی: بازی، بازی¬های رایانه¬ای، توانایی فضایی