همواره در جهان، مسئله ی کاهش زمان خدمت دهی در مورد سیستم های خدمات فوریت های پزشکی وجود دارد زیرا اندکی بهبود در چنین سیستم هایی می تواند منجر به نجات جان انسان ها و یا کاهش آسیب ها و خسارت های مالی و جانی شود. هدف اصلی این پژوهش، ارزیابی عمل کرد سیستم های خدمات فوریت های پزشکی بر مبنای تحلیل الگوهای موجود در رخ داد حوادث گوناگون است. به این منظور روش جدیدی مبتنی بر تکنیک های خوشه بندی و قواعد با هم آیی برای ارزیابی عمل کرد مرکز اورژانس و شناسایی فرآیند های بحرانی آن ارائه می شود. در ابتدا پایگاه ـ حادثه های مختلف بر اساس سه شاخص زمان خدمت دهی، تعداد رخ داد یک حادثه ی خاص در یک پایگاه و نسبت رخ داد نتایج منفی به نتایج مثبت خوشه بندی شده اند. این سه شاخص بر اساس ادبیات موجود و نظرات خبرگان به عنوان معیار های ارزیابی عمل کرد اورژانس تعریف شده اند. در ادامه خوشه های بحرانی شناسایی شده و از تکنیک کاوش قواعد با هم آیی به منظور شناسایی فرآیند های بحرانی استفاده شده است. روش پیشنهادی در داده های مرکز اورژانس تهران به کار گرفته شده است. نتایج حاکی از آن است که سه گروه مختلف از پایگاه ـ حادثه های گوناگون به لحاظ عمل کرد وجود دارد: پایگاه هایی که دارای عمل کرد مطلوب هستند، پایگاه های دارای زمان خدمت دهی بحرانی و پایگاه هایی که هم از نظر رخ داد نتایج و هم از لحاظ زمان خدمت دهی، نا مطلوب هستند. علاوه بر این، دو بازه ی زمانی "حرکت آمبولانس از پایگاه تا رسیدن به محل حادثه" و "لحظه ی برقراری تماس تا اعلام پیام ارسال آمبولانس" نیز بیش ترین تأثیر را بر روی زمان خدمت دهی می گذارند.