هدف از این پژوهش بررسی نگرش مردم نسبت به مشارکت، توسعه ی گردشگری و شرایط بعد از توسعه ی گردشگری شهری در مناطق شهری 7 و 10 تبریز و مقایسه ی نگرش مردم مناطق مورد مطالعه نسبت به مشارکت و توسعه ی گردشگری به منظور شناسایی هرگونه شباهت ها و تفاوت ها می باشد. پژوهش حاضر از نوع توصیفی– تحلیلی بوده و جمع آوری داده ها از طریق مشاهده میدانی، توزیع حضوری پرسشنامه توسط پژوهشگر در فروردین و اردیبهشت 1393 و مطالعات کتابخانه ای انجام گرفته است. برای تعیین حجم نمونه و روش نمونه گیری، به ترتیب از روش تعیین حجم نمونه ی کوکران و روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی استفاده شده است. در تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های ضریب همبستگی سامرز، کندال، گاما، همبستگی رتبه ای اسپیرمن، کای- اسکوئر (x2)، آزمون من ویتنی یو (mann-whitney u)، آزمون تحلیل واریانس یک طرفه (one-way anova f)، independent-samples t testیا همان آزمون t با دو نمونه ی مستقل، تحلیل عاملی با استفاده از چرخش واریماکس نرمال و رگرسیون چند متغره خطی در محیط نرم افزار spss 19 و به منظور آزمون مدل نظری و مفهومی پژوهش از مدل یابی معادلات ساختاری (sem) در محیط نرم افزار لیزرل (lisrel) بهره گرفته شده است. به منظور روایی و پایایی پرسشنامه، به ترتیب از روایی محتوا (نظر اساتید و کارشناسان مرتبط با مسایل شهری و گردشگری) و ضریب آلفای کرونباخ که با مقدار 0.83 همواره بیش از 0.7 برآورد شده، استفاده شده است. نتایج بدست آمده بیانگر آن است که افراد در دو منطقه ی مورد مطالعه نسبت به مشارکت و توسعه ی گردشگری نگرش مثبت دارند و از توسعه ی گردشگری استقبال می کنند. چرا که توسعه ی گردشگری منجر به بهبود شرایط اقتصادی و اجتماعی می شود. ولی در هر دو منطقه افراد نسبت به برخی از جنبه های توسعه ی گردشگری همچون افزایش جرم به دیده تردید می نگرند و معتقدند که توسعه ی گردشگری می تواند منجر به برخی ناهنجاری ها گردد. تفاوت یافته ها در دو منطقه ی مورد مطالعه در این است که افراد در منطقه ی 10 بیش از پرسش شوندگان در منطقه ی 7، به شرایط محیطی بعد از توسعه ی گردشگری خوش بین هستند و معتقدند که توسعه ی گردشگری منجر به بهبود وضعیت محیط و کیفیت کلی زندگی آنها می شود.