چکیده با افزایش روز افزون زمینه¬های ورزشی تعداد نوجوانانی که در فعالیت¬های ورزشی دچار آسیب می¬شوند در حال افزایش است که بیشتر این آسیب¬ها با فقدان تعادل در حین فعالیت در ارتباط است. هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر یک دوره تمرین هشت هفته¬ای قدرتی، تعادلی، ترکیبی برتعادل دختران 9 تا10 ساله تهران با تاکید برویژگی¬های آنتروپومتریکی بود. مواد و روش¬ها: 60 دختر 9 تا 10 سال با میانگین قد7/138سانتی¬متر و وزن 8/33کیلوگرم، بدون سابقه آسیب در اندام¬های تحتانی به صورت تصادفی به چهار گروه 15 نفری شامل گروه¬های تمرین قدرنی، تعادلی و ترکیبی( قدرنی و تعادلی) و گروه کنترل تقسیم شدند. قبل و بعد از اجرای هشت هفته برنامه تمرینی، تعادل پویای آزمودنی¬ها با تست راه رفتن تاندم، تعادل نیمه پویا با تست گردش ستاره، تعادل ایستا با تست فرشته و تعادل کلی با تست tbt اندازه¬گیری شد. برای تجزیه و تحلیل داده¬ها از روش¬های آمار توصیفی، برای محاسبه میانگین و انحراف استاندارد اطلاعات آزمودنی¬ها استفاده می¬شود. از آزمون اکتشاف (explore) برای تعیین توزیع طبیعی داده¬ها، از آزمون لون برای تعیین همسان سازی گروه¬ها نیز استفاده شدیافته¬¬ها: تمرینات قدرتی، تعادلی و ترکیبی، افزایش معنا داری را در تعادل ایستا، نیمه پویا، پویا و کلی نشان دادند تمرینات ترکیبی با توجه به تنوعی که برای آزمونگر ایجاد می¬کند، عملکرد را به طور قابل توجهی افزایش می¬دهد، اما تمرینات تعادلی در مقایسه با تمرینات ترکیبی و قدرتی اثرگذاری بیشتری را داشت. بنابراین بهبود قابل ملاحظه تعادل در گروه¬های تعادلی، قدرتی و ترکیبی، نشان دهنده نیاز به انجام این تمرینات برای حفظ تعادل است. نتیجه-گیری: با توجه به نیاز کودکان به تعادل در مهارت¬های ورزشی و به عنوان عامل مهم در پیشگیری از آسیب¬های ورزشی و این مهم که بهبود تعادل در سنین کودکی باعث بهبود عملکرد آنها در جنبه¬های مختلف می¬گردد، بهتر است در طراحی برنامه¬های تمرینی از مزایای هر سه نوع برنامه تمرینی به ویژه تمرین تعادلی استفاده کرد.