احساس امنیت یکی از اصلی ترین عوامل پایداری فضاهای شهری به شمار می رود و بدون احساس امنیت هیچ فضای شهری، عرصه حضور و تعاملات اجتماعی شهروندان نخواهد بود. وجود محیطی امن برای زندگی از ضروریات و نیازهای اصلی انسان می باشد. احساس ناامنی در محیط و نگرانیهای ناشی از مکانهای ناامن، سایر فعالیتهای انسانی را تحت شعاع قرار داده است. شیراز از جمله کلانشهرهای ایران است که طی دهه های اخیر شاهد افزایش جمعیت و متعاقبا با آن سیر تنوعات اجتماعی و اقتصادی در مناطق مختلف شهری بوده است. همچنین به دلیل مهاجرت از اقصی نقاط کشور و نزدیکی به استانهای شرقی و جنوبی، عوامل کالبدی، اجتماعی، اقتصادی، امنیت را در مناطق مختلف با تغییراتی مواجه کرده است. اهداف این پژوهش تحلیل معیارهای کالبدی فضاهای عمومی شهر شیراز همچنین بررسی میانگین احساس امنیت مناطق مختلف شهری می باشد. این پژوهش از نظر روش شناسی از نوع همبستگی- توصیفی و روش نمونه گیری پیمایشی، که حجم نمونه برابر ??? نفربوده است. داده ها با استفاده از بسته نرم افزار آماری برای علوم اجتماعی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. همچنین برای تحلیل تفاوت بین متغیرهای مستقل و وابسته از آزمون f-test استفاده شده است. یافته های پژوهش نشان می دهد که میزان احساس امنیت در فضاهای عمومی مناطق کم¬درآمد با میانگین 74/12 بیش از میانگین میزان احساس امنیت کاربران فضاهای عمومی در مناطق متوسط¬نشین (56/11) و مرفه¬نشین (42/12) است. با توجه به اینکه تفاوت مشاهده شده نتایج میزان احساس امنیت فضاهای عمومی ناشی از عناصر محیطی، در مناطق کم¬درآمد با میانگین 44/6 بیش از میانگین میزان احساس امنیت کاربران فضاهای عمومی در مناطق متوسط¬نشین (38/6) و مرفه¬نشین (19/6) است. با توجه به میانگین داده های موجود در مناطق مختلف شهر شیراز ، تفاوت مشاهده شده بین میانگین-های مناطق مختلف شهر از نظر میزان احساس امنیت فضاهای عمومی، هرچند با اندک تفاوت مورد تایید قرار می گیرد.