از آنجایی که باروری تنها رشد جمعیت کشور ایران در حال حاضر است و همچنین به عنوان عامل عمده تغییر در ساختار جمعیتی شناخته می شود از طرفی تأخیر در بچه¬دارشدن در دهه های اخیر را می¬توان در نتیجه افزایش شرکت زنان در بازار کار و با تمایل آن ها به ادامه تحصیل و همچنین به دشواری شرایط بچه¬دار شدن نسبت داد. بنابراین با توجه به افزایش تمایل زنان برای حضور در فعالیت های اجتماعی و اقتصادی و اشتغال زنان در عرصه های مختلف جامعه، هدف کلی این تحقیق؛ بررسی تأثیر اشتغال بر گرایش به باروری در بین زنان شاغل و غیر شاغل در شهر تهران می¬باشد. روش: پژوهش حاضر از نوع پیمایش بوده و جامعه آماری تحقیق حاضر، کلیه زنان همسردار شاغل و غیر شاغل در سن 15 تا 49 ساله ساکن در منطقه 3 شهر تهران می باشد. برآورد حجم نمونه در بین افراد جامعه آماری از طریق فرمول عمومی کوکران، 200 نفر مورد محاسبه قرار گرفت که به روش نمونه گیری در دسترس انجام شد. ابزار سنجش و اندازه گیری تحقیق، پرسشنامه بود که با روش مصاحبه از واحدهای نمونه پرسیده شد. تجزیه و تحلیل داد ه ها نیز با استفاده از نر م افزار spss در دو سطح آمار توصیفی و استنباطی انجام شد. یافته ها: یافته های حاصل از پژوهش حاضر نشان داد بین اشتغال و گرایش به باروری رابطه معنی دار با سطح اطمینان 95% درصد وجود دارد، بطوری که در زنان شاغل گرایش به باروری کمتر بود. همچنین بین تحصیلات و پایگاه اجتماعی زنان با میزان باروری رابطه معنی داری وجود دارد، در حالی که میزان درآمد خانوار رابطه معناداری با میزان باروری زنان ندارد.