این پژوهش با هدف بررسی اثر بخشی آموزش مهارتهای خودآگاهی و حل مساله بر رضایت زناشویی بیماران معتاد درطول درمان کلینیک درمانی و بازتوانی بوعلی، شهرستان بندر عباس در سال 93 -1392می باشد. جامعه آماری شامل کلیه مراجعه کننده گان با حجم 100 نفر می باشد. حجم نمونه شامل 30 نفراز بیماران معتاد اقدام به ترک می باشد که به صورت تصادفی ساده در دو گروه آزمایش (15 نفر) و گروه کنترل(15نفر) انتخاب شدند.ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه رضایت زناشویی اینریچ می باشدوگروه آزمایش طی 6 جلسه در60 دقیقه مهارتهای خودآگاهی و حل مساله مورد آموزش قرار گرفتند . بعد از پایان دوره آموزش از هر دو گروه پس آزمون به عمل آمد . در نهایت با استفاده از نرم افزار spssداده های به دست آمده از پیش آزمون وپس آزمون ومقایسه میانگین های گروهای آزمایش و گروه کنترل با استفاده از آمار توصیفی (میانگین ، انحراف استاندارد)و آمار استنباطی(تحلیل کوواریانس )موردتجزیه و تحلیل قرار گرفت . یافته های پژوهش نشان می دهد که نتایج به دست آمده از فرضیه اصلی ، آموزش مهارتهای خودآگاهی حل مساله بر رضایت زناشویی بیماران معتاد اقدام به ترک در سطح 000/0 p=معنادار و اثر بخش می باشد.وهمچنین نتایج فرضیات فرعی ( آموزش بر ارتباط زناشویی ، روایط جنسی و مدیریت مالی به ترتیب با سطح معناداری001/0 ، 143/0 و 001/0 بیماران موثر می باشد. اما بر روی اوقات فراغت بیماران اثر بخش نبوده است ) یعنی نشان دهنده ی تفاوت معنی داری در بین میانگین نمرات رضایت زناشویی در گروه آزمایش وگواه بوده است. بنابر این می توان این گونه نتیجه گیری کرد که آموزش مهارتهای خودآگاهی وحل مساله در افزایش رضایت زناشویی بیماران معتاد درطول درمان موثر بوده است .