یکی از مسائل مورد توجه سیاست گذاران و اقتصاددانان، مقدار و نحوه تاثیرگذاری نوع مالکیت بر عملکرد بنگاه اقتصادی است که در اکثر کشورهای جهان از دهه 1980 در بحث خصوصی سازی مورد توجه قرار گرفته است. اصلاح ساختار مالکیت با هدف بهبود عملکرد صورت می¬گیرد. در این بین، صنعت بانکداری ویژگی های خاصی دارد که اهمیت ویژه ای برای آن در اقتصاد پدید آورده و آن را از سایر صنایع متمایز می کند. بانک ها از نقش بنیادی در اقتصاد ملی برخوردارند و صنعت کلیدی در فرایند توسعه مالی و رشد اقتصادی هستند، بنابراین عوامل موثر بر عملکرد بانک ها از جمله نوع مالکیت آن ها برای سیاست گذاران اقتصادی اهمیت دارد. هدف این تحقیق بررسی تاثیر نوع مالکیت بانک ها بر عملکرد آنان در صنعت بانکداری ایران است. به این منظور، از یک مدل داده های تابلویی با در نظر گرفتن 11 بانک در صنعت بانکداری ایران در دوره 1381 – 1392 استفاده شده است. متغیر عملکرد بانک ها بر اساس نرخ بازدهی دارایی ها و متغیر مالکیت بر اساس سه نوع مالکیت شامل دولتی، شبه دولتی و خصوصی سهام بانک ها اندازه گیری شده است. نتایج این تحقیق نشان می دهد تاثیر نوع مالکیت دولتی بر عملکرد بانک ها معنادار و منفی است. در حالی که مالکیت شبه دولتی و مالکیت خصوصی تاثیر مثبت و معناداری بر عملکرد بانک ها در ایران دارند. این نتایج نشان می دهد اجرای برنامه خصوصی سازی از طریق واگذاری سهام بانک های دولتی توانسته است عملکرد سودآوری بانک ها را بهبود بخشد.