عصر فضل الله روزبهان خنجی (927- 860تا850 ه.ق) یکی از مهمترین ادوار تاریخی ایران است. در این زمان حکومتهای آق قویونلو در ایران، و همچنین ازبکان و عثمانیان در شرق و غرب این سرزمین حاکمیت داشتند. در این میان خنجی بعنوان یکی از علمای عصر عنایت خاصی به تاریخ نویسی نمود و در این راستا سبک خاصی را در نگارش تاریخ نویسی بکار برد. بطوریکه بعنوان فقیهی دینی سعی داشت هرآنچه را که از نظر وی «بی اذن شرعی» بود، از آوردن آن در تاریخش پرهیز کند. او در ادامه ی این راه، با توجه به نبود خلافت اسلامی و ظهور حکومتهایی در این برهه ی زمانی، در جهت تجدید خلافت به شریعتنامه نویسی روی آورد و بدین جهت بود که وی حکومتهای سنی مذهب بعنوان نایبان خلافت پذیرفت و در این رابطه به طرح نظریات سیاسی پرداخت. حال با توجه به موارد مطرحی، این تحقیق در صدد است ضمن پرداختن مختصر به احوال فضل الله روزبهان خنجی بعنوان عالم و فقیه عصر، مواردی از مشخصات تاریخ نویسی و آراء وی را به بحث گذارد. 1. نگاه فضل الله به تاریخ چه ویژگی هایی دارد و تاریخ نگاری وی دارای چه امتیازاتی است؟ 2. نظر خنجی راجع به حکومتهای معاصرش چه بود و شیوخ طریقت صفوی را چگونه می دید؟ 3. افکار سیاسی فضل الله روزبهان در راستای تجدید خلافت اسلامی چه بود؟