هدف از این پژوهش بررسی و مقایسه دو پروتکل حرکت درمانی در آب بر ناتوانی و شدت درد مردان میان سال مبتلا به کمردردهای مزمن سیاتیکی بود. بدین منظور تعداد 36 نفر از مردان میان سال مبتلا به کمردرد مزمن ناشی از فتق دیسک کمری بعنوان نمونه انتخاب، و به سه گروه مساوی 12 نفره تجربی یک، تجربی دو و گروه کنترل تقسیم شدند. میانگین نمرات درد و ناتوانی افراد به ترتیب به وسیله شاخص vas و پرسشنامه ناتوانی اوسوستری در پیش آزمون ثبت گردید. سپس به گروه تجربی یک (پیاده روی در آب) و گروه تجربی دو (تمرینات دراز کشیده به پشت روی آب) 24 جلسه برنامه حرکت درمانی راه رفتن در آب به مدت 6 هفته و هر هفته 4 جلسه 45 تا 60 دقیقه ای ارائه گردید. بعد از جمع آوری اطلاعات پیش آزمون و پس آزمون، برای تفسیر داده ها و اختلافات میانگین بین گروهی از آزمون تی همبسته و اختلافات بین گروهی به وسیله آزمون تی مستقل، تحلیل واریانس یک طرفه و کروسکال والیس در سطح معنی داری 05/0>p مورد تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد بعد از 6 هفته حرکت درمانی در آب شدت درد و ناتوانی در هر دو گروه تجربی به طور معنی داری تغییر کرد، هم چنین تغییرات بین گروهی نیز در دو متغیر به طور معنی داری با هم متفاوت بود. نتایج این پژوهش نشان دادکه حرکت درمانی درآب باعث کاهش شدت درد و ناتوانی بیماران مبتلا به کمردرد مزمن سیاتیکی می شود و می¬توان این روش درمانی را به عنوان روشی موثر برای این بیماران تجویز نمود.