کینزیوتیپ نوعی روش درمانی است که در اختلالات مختلف اسکلتی عضلانی بویژه کمردرد موثر است. مطالعه حاضر با هدف بررسی اثرات افزودن کینزیوتیپ به مداخلات معمول فیزیوتراپی در تعدادی از مبتلایان به کمر درد مزمن غیراختصاصی در سال 93-1392 اجرا گردید. در یک مطالعه نیمه تجربی، 30بیمار با سن 20 تا 55 سال و مبتلا به کمردرد مزمن غیر اختصاصی به روش نمونه گیری هدفمند از بین مراجعین یک کلینیک فیزیوتراپی انتخاب شدند. در دو گروه مساوی 15 نفره کنترل و مداخله قرار گرفتند. سپس گروه کنترل در طی 10 روز تحت فیزیوتراپی معمول قرار گرفت که شامل تمرینات ثباتی، امواج ماوراء صوت، کیسه گرم و تحریکات الکتریکی از طریق پوست بود. گروه مداخله علاوه بر دریافت فیزیوتراپی مشابه با گروه کنترل در طی این مدت، تحت مداخله با نوار کینزیوتیپ قرار گرفت. سپس در کلیه نمونه ها، شدت درد میزان ناتوانی حاصل از بیماری و میزان دامنه حرکتی در حالت خمیده به جلو محاسبه گردید. در نهایت کلیه داده ها در دو گروه از طریق آزمون تحلیل واریانس اندازه های مکرر مورد تحلیل و مقایسه قرار گرفت. یافته ها: قبل از مداخله، تفاوت آماری معناداری بین دو گروه مداخله و کنترل از نظر فراوانی متغیر های زمینه ای وجود نداشت. میانگین نمرات درد در هردو گروه از حدود 50/7 در ابتدای درمان به 80/2 در گروه کنترل و 80/1 در گروه مداخله رسید که این کاهش در گروه مداخله از کنترل بیشتر بود(001/0>p). میانگین نمرات ناتوانی اسوستری از حدود 50/0 در ابتدای درمان به 20/0 در گروه کنترل و 11/0 در گروه مداخله رسید که کاهش ناتوانی اسوستری بین دو گروه تفاوت معناداری نداشت (30/0=p)میانگین نمرات بهبودی رولندموریس از حدود 40/0 در ابتدای درمان به 82/0 در گروه کنترل و 89/0 در گروه مداخله رسید که افزایش نمره بهبودی رولندموریس بین دو گروه تفاوت معناداری نداشت (15/0=p). میانگین نمره آزمون خم شدن کمر درگروه مداخله از 36 به 19 و در گروه کنترل از40 به 23 کاهش داشته است(به مفهوم بهبود خم شدن) که این کاهش بین دو گروه تفاوت نداشت (61/0 = p) در این مطالعه، اضافه کردن تکنیک کینزیوتیپ به مداخلات معمول فیزیوتراپی در مبتلایان به کمر درد مزمن غیراختصاصی موجب کاهش قابل توجه درد کمر شد، اما بر کاهش ناتوانی و افزایش میزان خم شدن کمر تأثیر نداشت. مطالعات بیشتر در این زمینه توصیه می شود.