بدون شک پلیس در کنار شیوه های قدیمی با رویکردهای نوین و مشارکت مداری و جامعه محوری، در عین رفتار قاطع و سریع می تواند در راهبرد پیشگیری از جرم به صورت مستقیمو غیرمستقیم شرکت کرده و نقش قابل توجهی ایفا کند. پلیس به طور کلی با سه شیوه پیشگیری وضعی، اجتماعی و کیفری به مقابله جرم می رود. از آنجایی که پیشگیری وضعی ناظر به تدابیری استکه فرصت های ارتکاب جرم را کاهش می دهد و معطوف به اقداماتی است که در جهت کنترل مجرمان و بزه دیدگان احتمالی صورتمی گیرد؛ پلیسمی تواند سه هدف را دنبال کند. الف: دشوار ساختن ارتکاب جرم؛ ب: کاهش آماجهای جرم؛ ج: افزایش خطر ارتکاب جرم.پلیس می تواند در خصوص هریک از محورهای ذکرشده، برنامه ریزی کرده و باتحقیقات علمی، کسب دانش و به کارگیری فناوری های نوین و روشهای طراحیمحیطی مناسب، هدفهای مذکور را محقق کرده و موجب کاهش بزهکاری و جرم درجامعه شود. در پیشگیری اجتماعی پلیس در دو شیوه؛ پیشگیری اجتماعی جامعه مدار؛ که در پی از بین بردن و خنثی کردنعوامل جرم زا در محیط اجتماعی است و پیشگیری اجتماعی رشدمدار؛ که پلیس سعی دارد چنانچه کودکی به هردلیل از خود مظاهر بزهکاری را بروز داد، با مداخله زودرس در وی و محیطپیرامونش، از مزمن شدن بزهکاری در آینده جلوگیری کند.اما در نوع سوم پیشگیری که پیشگیری کیفری است؛ آنچه در زمینه پیشگیری از وقوع جرم انجام شده است، بیشتر گسترش سیاست جنایی امنیت گرا بوده است و پیشگیری از وقوع جرم، نه عموماً به هدف اصلاح و بازپروری مجرمان و تبهکاران، بلکه بیشتر به خاطر حفظ نظم و امنیت در جهت حفظ دست آوردهای آن صورت می گیرد و در عمل، نهادهای پلیسی و نظامی متولی این امر هستند.