پژوهش حاضر با هدف تعیین نقش پنج¬عامل شخصیت، هوش¬هیجانی و مدیریت¬زمان در پیش¬بینی خلاقیت اجرا شده است. روش پژوهش همبستگی و جامعه آماری شامل دانش¬آموزان دبیرستانی شهرستان مهدیشهر بوده که در سال تحصیلی 93-1392 مشغول به تحصیل بودند. از میان آن¬ها250 دانش¬آموز از مقطع دبیرستان به روش نمونه¬گیری طبقه¬ای تصادفی انتخاب شدند. ابزارهای سنجش شامل فرم کوتاه60 سوالی مقیاس ویژگی¬های شخصیتی نئو، پرسشنامه صلاحیت¬هیجانی،¬ پرسشنامه شرح¬شخصیتی مدیریت¬زمان و آزمون سنجش خلاقیت تورنس فرمb بود. داده¬ها از طریق ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه( شیوه¬گام¬به¬گام) تحلیل شد. یافته¬ها نشان داد که رابطه بین هوش¬هیجانی با خلاقیت معنادار نیست بنابراین رابطه¬ای وجود ندارد، اما بین پنج-عامل شخصیت و خلاقیت در مولفه¬های مسولیت¬پذیری و انعطاف¬پذیری رابطه مثبت و معنادار، ودر مولفه روان-نژندی رابطه منفی و معناداری وجود دارد. رابطه بین مدیریت¬زمان با خلاقیت تنها در مولفه¬های توجه¬به¬کار و نوع تمرکز مثبت و معناداراست. نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که انعطاف¬پذیری بیشترین ضریب تأثیر مثبت و معنادار را برای پیش¬بینی خلاقیت دارد و روان¬نژندی بعد از آن تأثیر منفی و معنادار برای پیش¬بینی خلاقیت دارد. همچنین نتایج تحلیل رگرسیون برای پیش¬بینی خلاقیت براساس مولفه¬های مدیریت¬زمان نشان داد توجه¬به¬کار بیشترین ضریب تأثیر مثبت و معنادار رادارد. بعداز آن استراتژی¬عملکرد تأثیر منفی و معنادار و بعد از آن نوع تمرکز تأثیر مثبت و معنادار را دارد. یافته¬های تحقیق دارای تلویحات کاربردی می¬باشند.