به منظور مقایسه اثرات کودهای آلی و زیستی بر ویژگی¬های زراعی و اجزای عملکرد گلرنگ رقم گلدشت در مزرعه تحقیقاتی پژوهشکده کشاورزی دانشگاه زابل واقع در چاه نیمه آزمایشی بصورت بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار و پنج تیمار شامل: t1 _ عدم کاربرد کود (شاهد)،_t2 اسید هیومیک (4 لیتر در هکتار)،_t3 ورمی کمپوست (4 تن در هکتار)،_t4 کود زیستی نیتروکارا (100میلی لیتر در هکتار) و _t5 کود زیستی حل کننده فسفات (100گرم بر هکتار) اجرا گردید. قبل از برداشت صفاتی مانند: ارتفاع بوته، تعداد شاخه های فرعی، تعداد شاخه های فرعی فرعی، تعداد طبق در بوته، تعداد دانه در طبق و شاخص سطح برگ در مرحله گلدهی اندازه گیری شد. برداشت در مرحله رسیدگی و با رعایت اثر حاشیه ای انجام گردید. پس از برداشت عملکرد بیولوژیک، عملکرد دانه، شاخص برداشت، وزن هزار دانه، درصد روغن، پروتئین دانه، کلروفیل aو b اندازه گیری شدند. در این بررسی تیمارهای کودی تاثیر قابل توجهی بر ویژگی های مورد بررسی گذاشتند به طوری که بیشترین تاثیر در ارتفاع، عملکرد دانه، تعداد طبق، وزن هزاردانه، تعداد دانه در طبق، عملکرد بیولوژیک وشاخص کلروفیل b مربوط به تیمار کود آلی ورمی کمپوست بود و عملکرد بیولوژیکو عملکرد دانه در استفاده از این کود به ترتیب 7/4756 و 1650 کیلو گرم در هکتار شد. بیشترین درصد روغن با میانگین 32 درصد مربوط به ورمی کمپوست بود ولی از لحاظ آماری تفاوت معنی داری با سایر کودها نداشت. کود زیستی نیتروکارا بیشترین شاخه فرعی، شاخص سطح برگ، کلروفیل a و درصد پروتئین را به خود اختصاص داد و کود زیستی بارور 2 نیز باعث افزایش شاخه های فرعی فرعی و شاخص برداشت گردید. این تحقیق نشان داد کود ورمی کمپوست به دلیل فراهمی عناصر لازم برای گیاه توانسته است باعث افزایش عملکرد در گیاه گردد.¬¬¬ در مورد سایر کودها می توان گفت به دلیل داشتن موجودات زنده و کمک به جذب عناصر غذایی توانسته اند باعث افزایش در صفات مذکور گردد. با توجه به افزایش الودگی های ناشی از کودهای شیمیایی می توان بیان کرد کودهای آلی (ورمی کمپوست و اسید هیومیک) و کودهای زیستی (نیتروکارا و فسفات بارور2) می توانند جایگزین مناسبی برای به دست آوردن محصول سالم باشند.