هدف از پژوهش، بررسی احوال شخصیه انسان که شامل(وصیت، ارث، نکاح و طلاق) وقراردادهای خصوصی که افراد در قالب اصل آزادی قراردادی بر طبق ماده 10 ق.م منعقد مینمایند. که ماده 975 ق.م این آزادی را محدود نموده و قراردادی را که برخلاف قوانین امری و نظم عمومی و اخلاق حسنه باشد قابل ترتیب اثر نمی داند اما در برخی موارد قانون گذار ابهاماتی از خود به جا گذاشته که در مورد وصیت می توان به ماده 843 ق . م اشاره کرد که « اگر موصی هیچ وارثی نداشته باشد می تواند در تمام ترکه خود وصیت نماید» که قانون گذار ما از اشاره به این موضوع غافل مانده، بنابراین می تواند این مورد را به ماده مذکور الحاق نماید. همچنین در خصوص زمان اعتبار قبول وصیت از سوی ورثه اختلاف نظر وجود دارد اما آنچه صحیح تر به نظر می آید، اجازه وارثان در زمان حیات موصی معتبر نمی باشد چرا که اجازه وارثان در زمان حیات همچون اسقاط مهر پیش از نکاح و اسقاط شفعه پیش از بیع است و اثری ندارد. در رابطه با ارث زوجین در نکاح موقت و تحلیل ماده 940 ق. م بحث بسیار شده اما آنچه حائز اهمیت است، ارث زوجین در نکاح موقت است که بنظر می رسد تحت شرایطی با شرط ضمن عقد ارث می برند. در رابطه با وکالت در طلاق بین فقها و حقوقدانها اختلاف نظر وجود دارد اما آنچه صحیح و منطقی است، صحیح بودن این شرط بر طبق ماده 1119 ق. م می باشد و در خصوص شرط عدم ازدواج مجدد شوهر و ضمانت اجرای آن نیز بین فقها و حقوقدانها اختلاف نظر وجود دارد اما آنچه در حقوق موضوعه ایران وجود دارد چون شرط عدم ازدواج مجدد سلب حق به صورت جزئی بوده و نه کلی، و با توجه به اینکه جزء شروط باطل سه گانه مندرج در ماده ق.م 232نمی باشد به استناد ماده 1119ق.م باید شرط مذکور راصحیح دانست و بهترین ضمانت اجرای تخلف از شرط از نظر قوانین موضوعه ایران، ازدواج دوم صحیح است ولی زوجه اول می تواند شوهر را ملزم به طلاق همسر دوم کند.