این مطالعه به بررسی مفهوم صنعت فرهنگی تئودور آدورنو در سه رمان فارسی قبل از انقلاب به نام های "زیبا" اثر م. حجازی، "کفش های غمگین عشق" اثر ر. اعتمادی و "داستان جاوید" اثر ا. فصیح می پردازد. آدورنو یکی از برجسته ترین متفکران بعد از جنگ جهانی دوم است که بیشتر اعتبار خود را مدیون انتقادهای شدید خود از جامعه ی مدرن می باشد. آنچه در این مطالعه مورد بررسی قرار می گیرد این است که محصولاتی ادبی که زیرمجموعه ی محصولات صنعت فرهنگی قرار می گیرند، که شامل این سه رمان می باشند، دارای الگوهای موضوعی و ساختاری مشابهی می باشند. اولا، زیرمجموعه ی آثار سرگرم کننده می باشند به گونه ای که خواننده احتیاج به تلاش واقعی برای درک ایده ی اصلی داستان ندارد. دوما، دارای موضوعات احساسی، عاشقانه، ماجراجویی و یا موضوعات مشابه این امور می باشند. سوما، روند رویدادهای صورت پذیرفته در انها به میزان زیادی قابل پیش بینی می باشد. در تمام طول چنین اثاری، خواننده به احتمال زیاد می تواند اتفاقات آینده را پیش بینی کند.