زمینه و هدف: سرطان پروستات دومین سرطان شایع و پنجمین عامل مرگ و میر بر اثر سرطان در مردان است. راه کارهای درمانی مختلفی در سرطان پروستات وجود دارد. یکی از موارد پیشنهاد شده استفاده از داروهای ضدآنژیوژنزی در کنار راه کارهای درمانی مرسوم برای بهبود کیفیت زندگی بیماران است. مهار کننده های انتخابی آنزیم سیکلواکسیژناز-2 (cox-2) باعث کاهش سایز تومورها می شود که احتمالا به مهار آنژیوژنز ارتباط می یابد. هدف این مطالعه بررسی تاثیر سلکوکسیب بر مسیر مولکولی آنزیوژنز در سرطان پروستات وابسته و غیروابسته به آندروژن بود. روش بررسی: از دو رده ی سلولی lncap و pc-3 که به ترتیب سلول های وابسته و غیروابسته به آندروژن می باشند کشت و پاساز داده شدند و تاثیر ماده فعال سلکوکسیب در دوزهای 50 و 100 میکرومولار تیمار یافت. سپس rna استخراج و cdna ساخته شد و میزان بیان ژن های ?hif-1 و vegfr-1 و vegfr-2 با روش real time-pcr ارزیابی شد. نتایج: با توجه به نتایج بدست آمده از بررسی تغییرات در رده ی سلولی pc-3 نشان داد دوزهای 50 و 100 داروی سلکوکسیب بیان ژن hif-1? و vegrf-2 را کاهش و فقط دوز 100 باعث کاهش بیان vegrf-1 شد. در رده ی سلولی lncap نیز دوز 100 باعث کاهش بیان hif-1? و vegrf-2 و vegrf-1 شد و دوز 50 فقط باعث کاهش vegrf-2 گردید. بحث و نتیجه گیری: نتایج بدست آمده از بیان ژن های ذکر شده نشان می دهد که داروی سلکوکسیب باعث کاهش بیان ژن ها گردید که نتیجه ی این تاثیرات کاهش آنژیوژنز است. با توجه به نتایج بالینی و پایه ای، سلکوکسیب به دلیل ازران قیمت بودن و داشتن عوارض جانبی پایین، می تواند در کنار روش های درمانی سرطان پروستات بکار رود و همچنین داروی سلکوکسیب می تواند نقش موثری در بهبود کیفیت زندگی مبتلایان به سرطان پروستات داشته باشد که نیاز به بررسی بیشتر دارد.