سه زمین لرزه مخوف سال 1999 در ترکیه (duzce ,kocaeli) و chi – chi تایوان، با داشتن نمونه¬های متعددی از گسلش در زیر سازه¬های مهندسی باعث توجه محققین به این موضوع شد. با این حال شواهد میدانی از زلزله¬های اخیر نشان می¬دهد که سازه را می¬توان طوری طراحی کرد که در مقابل جابه¬جاییهای سطح زمین پایدار باقی بماند. در این تحقیق با استفاده از نرم افزار المان محدود plaxis، ابتدا انتشار گسیختگی گسل نرمال و معکوس با یک مرجع معتبر صحت سنجی شده و سپس به مقایسه دو گسلش نرمال و معکوس در شرایط کاملا مشابه انجام شده است و نتیجه آن که مقدار جابه¬جایی ناشی از گسلش معکوس بیشتر از گسلش نرمال بوده و همچنین ناحیه¬ تحت تاثیر گسلش معکوس بزرگتر از گسلش نرمال بوده است؛ در نتیجه با ایجاد تغییراتی در هندسه مدل گسلش معکوس بررسیهای بیشتر صورت گرفته است. در این تحقیق به بررسی پارامتری انتشار گسل نرمال و معکوس در زوایای (°45،°60،°75،°90) در حضور فونداسیون پرداخته شده است. پارامترهای مورد بررسی شامل تغییر زاویه گسلش، نوع خاک، تراکم خاک، سختی فونداسیون و تنشهای وارده بر خاک بوده است؛ بررسی نتایج مدل¬ها نشان می¬دهد که با کاهش زاویه گسلش به سمت °45 میزان جابه¬جایی قائم سطح زمین در ناحیه فرو دیواره افزایش یافته، اما بیشتر ماکزیمم تنشهای وارده بر خاک زیر فونداسیون در زوایای بزرگتر (°75 و°90) رخ داده است. سختی فونداسیون در میزان جابه¬جایی و زاویه نشست فونداسیون تاثیر چشمگیری ندارد. وجود خاک متراکم¬تر باعث کاهش جابه¬جاییها در گسلش نرمال می¬شود، اما حضور خاک متراکم¬تر در گسلش معکوس باعث افزایش تغییر مکان¬های سطح زمین می¬شود.