ترجمه به عنوان تلاش و فعالیتی هدفمند جهت رفع موانع زبانی و فرهنگی، و زمینه ای برای برقراری و گسترش روابط میان انسانها در سطوح مختلف از دیرباز مورد توجه بشر قرار گرفته است. تأثیر ترجمه بر انتقال پیام زبان مبدأ به زبان مقصد غیر قابل انکار است. هر میزان که ترجمه دقیق تر، گویا تر، روان تر و خوشخوان تر باشد، به همان میزان بهره مندی مخاطبان از مفاهیم اصلی موجود در آن بیشتر خواهد بود. و هر چه متن مورد نظر مقدس تر و پیام رسانی آن بیشتر باشد حساسیت برگرداندن آن بیشتر و لزوم دقت در تک تک اجزاء عبارت افزون تر می گردد. لذا ترجمه ی کتاب صحیفه سجادیه که شامل بسیاری از حقایق و معارف اسلامی و عرفانی، قوانین و احکام شرعی و مسائل حساس سیاسی، اجتماعی، تربیتی و اخلاقی است و در شکل و قالب دعا از طرف امام (ع) به مردم ارائه شده؛ از اهمیت فوق العاده ای برخوردار می باشد. و با توجه به این که یکی از اموری که در ترجمه ی صحیح تأثیر گذار است عنایت به اسلوب های تأکید می باشد؛ این پایان نامه درچارچوب دعاهای مناسبت های صحیفه سجادیه و به روش توصیفی–تحلیلی، سعی دارد همطرازی اسلوب های تأکید را در ترجمه های منتخب بررسی نماید و میزان عنایت مترجمین به این مقوله و ضعف یا توان مندی زبان فارسی را در انعکاس اسلوب های تأکید زبان عربی روشن سازد؛ بدین منظور پس از آشنایی با اسلوب های تأکید زبان عربی و فارسی و برابرهای تأکیدی این دو زبان، اسلوب های تأکیدی دعاهای منتخب استخراج گردید و پس از پژوهش های تطبیقی–تحلیلی مشخص شد که به طور کلی تأکیدهای دعاها با ترجمه های فارسی هم طرازنمی باشند. اما این گفته دلیلی بر ضعف مقوله ی تأکید در زبان فارسی نسبت به زبان عربی و یا دلیلی بر ضعف ترجمه های مترجمین نیست؛ زیرا که هر زبانی ظرفیت ها و توانمندی های خاص خود را دارد و مقوله ی تأکید در زبان عربی و تعدد تأکیدی این زبان با مقوله ی تأکید در زبان فارسی که تعدد تأکید در آن مطرح نیست، بسیار متفاوت می باشد.