پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه ابعاد خودکارآمدی (تحصیلی، اجتماعی، و هیجانی) و جنبه هایی از رضایت از زندگی با واسطه¬گری فرسودگی تحصیلی در دانشجویان صورت پذیرفت. شرکت¬کنندگان این پژوهش شامل 300 نفر (195 زن ، 105 مرد) از دانشجویان دانشگاه شیراز بودند که بر اساس روش نمونه¬گیری خوشه¬ای چندمرحله¬ای انتخاب شدند. به منظور بررسی متغیرهای پژوهش، هر یک از شرکت¬کنندگان، پرسش¬نامه¬های ابعاد خودکارآمدی (موریس، 2001)، ابعاد رضایت از زندگی (هیوبنر، 2001) و فرسودگی تحصیلی مزلاچ (شائوفلی و همکاران، 2002) را در کلاس های عادی خود تکمیل نمودند. نتایج حاکی از روایی و پایایی قابل قبول پرسشنامه ها بود. نتایج تحلیل مسیر با استفاده از مراحل بارون و کنی (1986) نشان داد که رابطه خودکارآمدی با رضایت از زندگی و فرسودگی تحصیلی به ترتیب به صورت مثبت و منفی و از لحاظ آماری معنادار بود. همچنین فرسودگی تحصیلی در رابطه بین خودکارآمدی تحصیلی و برخی از جنبه های رضایت از زندگی، نقش واسطه¬گری کامل را ایفا می¬کند.