هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش تاب اوری و سرشت ومنش در پیش بینی شاخص واکنش پذیری بین فردی در افراد مبتلا به سوءمصرف مواد صورت گرفت. روش پژوهش: جامعه آماری شامل کلیه معتادان شهر امل در بهار سال 1393 بود. از این میان 100 بیمار به روش نمونه گیری در دسترس با توجه به ملاک های ورود به پژوهش انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های سرشت و منش کلونینجر، تاب آوری کانر و دیویدسون و شاخص واکنش پذیری بین فردی استفاده شد. داده ها از طریق آمار توصیفی، همبستگی، تحلیل رگرسیون، در نرم افزار spss-21 تحلیل شدند. نتایج: نتایج نشان داد که از بین ابعاد سرشت، بعد نوجویی با درک چشم انداز و خیالپردازی رابطه منفی و معنادار و نوجویی با پریشانی شخصی رابطه مثبت معنادار ، و بعد پاداش وابستگی با توجه همدلانه رابطه مثبت وجود دارد. از بین ابعاد منش نیز بعد همکاری با درک چشم انداز و توجه همدلانه رابطه مثبت معنادار و بعد خودراهبری با خیالپردازی رابطه مثبت و معنادار و پریشانی شخصی رابطه منفی معنادار وجود دارد. همچنین تاب آوری با درک چشم انداز و توجه همدلانه رابطه مثبت معنادار وجود دارد. بحث و نتیجه گیری: ابعاد سرشت و منش و تاب آوری به عنوان صفات شخصیتی بر واکنش بین فردی افراد وابسته به سوءمصرف مواد تاثیر گذارند. رشد این صفات شخصیتی می تواند نقش موثری در بهبود روابط بین فردی این افراد داشته باشد. پیشنهاد می شود در پژوهش ها و همچنین در مداخلات مربوط به افراد وابسته به مواد به ویژگی های سرشتی و اکتسابی شخصیت، تاب آوری و همچنین عوامل مربوط به روابط بین فردی مثل واکنش بین فردی توجه ویژه شود.