هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین سیستم های مغزی-رفتاری با اختلالات شخصیت خوشه b (ضداجتماعی، مرزی، نمایشی و خودشیفته) و c (اجتنابی، وابسته و وسواسی-جبری) بود. این پژوهش یک پژوهش توصیفی از نوع علی-مقایسه ای می باشد. جامعه مورد مطالعه آن کلیه ی زندانیان شهر تبریز بود که از آن نمونه 140 نفری به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و مورد آزمون قرار گرفتند که 90 نفر از این نمونه مبتلا به اختلالات شخصیت خوشه b و 50 نفر مبتلا به اختلالات خوشه c بودند. نتایج حاصل از ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که رابطه مستقیم و مثبت بین سیستم فعال سازی رفتاری و اختلالات شخصیت خوشه b وجود دارد اما رابطه بین سیستم بازداری رفتاری و اختلالات خوشه b منفی و معکوس می باشد یعنی با افزایش سطح فعالیت سیستم بازداری رفتاری سطح اختلالات شخصیت خوشه b کاهش می یابد. همچنین بین سیستم فعال سازی رفتاری و اختلالات شخصیت خوشه c رابطه منفی و معکوس وجود دارد اما رابطه بین سیستم بازداری رفتاری و اختلالات شخصیت خوشه c مثبت و مستقیم است و در حقیقت از سیستم های فعال سازی رفتاری و بازداری رفتاری می توان به عنوان متغیرهایی جهت پیش بینی اختلالات شخصیت خوشه b و c استفاده نمود.