این پژوهش با هدف بررسی رابطه فرزندپروری با خودکارآمدی و انگیزه پیشرفت تحصیلی انجام شد. جا معه آماریتحقیق حاضر کلیه دختران مقطع متوسطه شهرستان جهرم (2650 نفر) در سال 93-92 بودند که 250 نفر آنها با روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله¬ای از بین جامعه آماری دانش آموزان دختر انتخاب شده¬اند. جهت اندازه گیری متغیرهای پژوهش از پرسشنامه انگیزه پیشرفت هرمنس (1997)، خودکارآمدی شرر (1982) و سبک های فرزندپروری بامریند (1972) استفاده شده است. داده ها با استفاده از روش همبستگی پیرسون و رگرسیون چند گانه به شیوه همزمان مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد بین سبک های فرزندپروری والدین باخودکارآمدی و انگیزه پیشرفت رابطه معناداری وجود دارد. سبک های فرزندپروری والدین (آزادگذاری و اقتدار منطقی) توانایی پیش بینی خودکارآمدی را داشته اند. همچنین سبک های فرزندپروری والدین (آزاد گذاری، اقتدار منطقی و سهل گیرانه) توانایی پیش بینی انگیزه پیشرفت در دانش آموزان دختر داشته است.