با توسعه کاربرد بتن در پروژه¬های عمرانی نیاز به ساخت بتن¬هایی با خواص متفاوت هر پروژه، امری ضروری به نظر می¬رسد. بتنی که تحت وزن خود جریان یافته و بدون نیاز به ویبره کردن، متراکم شود، دستاورد مهمی برای مهندسین می¬باشد. این نوع بتن با ساخت بتن خودتراکم توسعه یافته است که پس از آن گونه سبک آن با نام بتن خودتراکم سبک ساخته شد و مورد بررسی قرار گرفت. روانی زیاد این نوع بتن¬ها، باعث می¬شود در صورت عدم طرح مناسب، درشت¬دانه¬ها در قسمت تحتانی قالب جمع شده و پدیده¬ی جداشدگی در بتن اتفاق بیافتد. این موضوع شرایط مقاومت بتن به عنوان یک ماده چند جنسی منسجم را به مخاطره می¬اندازد. در این تحقیق هدف ما تخمین پایداری استاتیکی بتن خودتراکم سبک می¬باشد. این در حالیست که بررسی مسئله جداشدگی پس از قرارگیری بتن در محل نهایی مد نظر می¬باشد. جهت بررسی این مسئله، نمونه-های مختلفی از بتن تهیه شده و علاوه بر آزمایش¬های معمول بتن خودتراکم، یک آزمایش جهت بررسی جدایی به صورت آزمایشگاهی و دیگری با استفاده از تکنیک پردازش تصویر صورت گرفت. در بخش پردازش تصویر با توجه به عدم وضوح کامل مرز بین درشت¬دانه و ریزدانه، جهت تفکیک این دو مورد از قوانین طراحی شده در منطق فازی استفاده گردید. منطق فازی به عنوان یک عملگر معرفی شده و به منظور شبیه¬سازی تصمیم¬گیری با ارزیابی ذهنی می¬باشد. در این روش با پیمایش یک ماتریس 3×3 بر روی کل تصویر و با استفاده از قواعد طراحی شده مناسب یک تصمیم نزدیک به واقعیت گرفته و مصالح درشت و ریزدانه را به نحو مطلوب از هم تفکیک نمود. مقایسه نتایج حاکی از قابلیت بالای منطق فازی در چنین مسائلی می باشد.