گل میخک با نام علمی dianthus caryophyllus یکی از قدیمی¬ترین و متداول¬ترین گل های شاخه بریده محسوب شده و از محبوبیت خاصی بین عموم مردم برخوردار است. یکی از بزرگترین مشکلات موجود در استفاده از گل های بریده، کوتاهی عمر گلدانی، پژمردگی و پیری زودرس آنهاست. به حداقل رساندن ضایعات پس از برداشت در گل های شاخه بریده و افزایش عمر پس از برداشت آنها امری بسیار ضروری و مهم می باشد. به منظور بررسی اثر تیمار¬های مختلف بر افزایش ماندگاری گل شاخه بریده میخک خوشه¬ای آزمایشی در آزمایشگاه علوم باغبانی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان در سال 1393 اجرا گردید. در این آزمایش از آب مقطر (به¬عنوان شاهد)، نیترات نقره (بدون ساکاروز با غلظت 750 میلی¬گرم در لیتر) و غلظت¬های 25، 50، 75 و 100درصد عرق نعناع به همراه ساکارز 6 درصد ثابت برای هر تیمار، غلظت¬های25، 50، 75 و 100 درصد نوشابه (سون آپ)، 25، 50، 75 و 100درصد آب میوه (آب انگور)، غلظت¬های 25، 50، 75 و 100درصد دلستر و ساکارز 6 درصد به عنوان تیمار¬های اصلی افزایش¬دهنده عمر پس از برداشت گل میخک خوشه¬ای استفاده گردید. گل¬ها به مدت یک ماه در تیمار¬های مذکور در شرایط سردخانه ای با دمای 8-9 درجه سانتی گراد و رطوبت نسبی 65 درصد قرار داده شدند. بر اساس نتایج تجزیه واریانس تمام نوشیدنی¬ها بر روی پارامترهای اندازه¬گیری شده با 99% اطمینان معنی¬دار شدند نتایج نشان داد بهترین کیفیت ظاهری مربوط به تیمار نوشابه 25% می¬باشد که نسبت به تیمار شاهد و سایر تیمارها اختلاف معنی¬داری داشت. همچنین بیشترین تعداد گل¬های قابل قبول مربوط به تیمارهای نوشابه 75 درصد و نوشابه 100 درصد می¬باشد. بالاترین عمر گلجایی هم مربوط به تیمار نوشابه 75 درصد بود. کلمات کلیدی: میخک خوشه ای، پس از برداشت، عرق نعناع، عمر گلجایی، کیفیت ظاهری