هدف از این تحقیق، شناسایی نواحی بحرانی حوزه آبخیز دینور با مساحت 2145 کیلومتر مربع واقع در استان کرمانشاه، به لحاظ معیارهای تاثیرگذار در آسیب¬پذیری زیست‎محیطی می¬باشد. برای تهیه نقشه آسیب¬پذیری حوزه از تکنیک¬های تصمیم‎گیری چند معیاره فرارتبه¬ای promethee ii و electre iii استفاده شد. شاخص¬های انتخابی برای ارزیابی آسیب¬پذیری شامل شاخص حفاظت خاک (معیار درصد پوشش گیاهی)، شاخص فرسایش و رسوب (معیارهای عمق فرسایش خاک و نسبت تحویل رسوب)، شاخص کمیت آب (معیارهای دبی ویژه سالانه، متوسط بارش سالانه و ضریب رواناب) و شاخص مورفومتری (معیارهای تراکم زهکشی و شیب) می‎باشد. مقدار معیارهای درصد پوشش گیاهی با استفاده شاخص نرمال شده پوشش گیاهی (ndvi) به دست آمده از داده‎های modis، عمق فرسایش خاک با کاربرد روش پسیاک اصلاح شده، نسبت تحویل رسوب با کاربرد روش تجربی مبتنی بر مساحت، دبی ویژه سالانه با استفاده از آمار ایستگاه‎های هیدرومتری و روابط همبستگی، متوسط بارش سالیانه با کاربرد نقشه همبارش تهیه شده به روش کوکریجینگ ساده، ضریب رواناب با کاربرد شاخص نرمال شده پوشش گیاهی به دست آمده از داده‎های modis، تراکم زهکشی با کاربرد نقشه شبکه آبراهه‎ها و شیب با استفاده از نقشه مدل رقومی ارتفاعی حوزه به دست آمد. وزن معیارها با تکنیک تحلیل سلسله مراتبی (ahp)، به ترتیب برای معیارهای ذکر شده 21/0، 163/0، 09/0، 045/0، 175/0، 058/0، 141/0 و 114/0 می‎باشد. 28 زیرحوزه‎ حوزه مورد مطالعه به عنوان گزینه مورد ارزیابی برای اولویت‎بندی در نظر گرفته شد. با توجه به وزن و مقدار هر معیار در هر گزینه، دو تکنیک تصمیم‎گیری چندمعیاره فرارتبه‎ای پرومته ii و الکتر iii اجرا شد. رتبه‎های حاصل از تکنیک پرومته به روش خوشه‎بندی k-means و رتبه‎های تکنیک الکتر در محیط gis در چهار سطح قرار گرفتند و نقشه‎ها در چهار سطح آسیب‎پذیری تولید شدند. با توجه به تفاوت موجود در نتایج دو تکنیک برای رسیدن به رتبه‎بندی واحد تکنیک ادغام میانگین حسابی استفاده شد و در نهایت نقشه آسیب‎پذیری زیست‎محیطی برای حوزه تهیه شد. با توجه به این نقشه 02/12 درصد از کل حوزه که 4 زیر حوزه را شامل می‎شود، دارای آسیب‎پذیری زیاد هستند بیشتر مساحت این مناطق را اراضی بایر، بدون پوشش و پرشیب تشکیل داده است.