هدف از این تحقیق بررسی رابطه بین استراتژی تجاری شرکت و سطح اجتناب مالیاتی در شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران می باشد. با استفاده از نمونه ای متشکل از 65 شرکت(شامل 520 مشاهده شرکت-سال) پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران، در دوره زمانی هشت ساله (1390-1383) به بررسی سوالات تحقیق پرداخته شده است. . هر یک از فرضیه های تحقیق با به کارگیری روش رگرسیون حداقل مربعات مورد آزمون قرار گرفتند. نتایج آزمون فرضیه ها حاکی از آن است که زمانی که اجتناب مالیاتی بر مبنای نرخ موثر مالیاتی نقدی بلند مدت سنجیده می شود میان استراتژی تجاری شرکت و نرخ موثر مالیاتی نقدی بلند مدت رابطه معناداری وجود دارد. بر این اساس نتایج نشان داد که شرکت هایی که به دنبال حداقل کردن هزینه ها هستند، نسبت به شرکت هایی که به دنبال فرصت رشد بیشتر و نوآوری در تولید هستند، از اجتناب مالیاتی پایین تری برخوردارند. همچنین نتایج نشان داد زمانی که اجتناب مالیاتی بر مبنای نرخ موثر مالیاتی دفتری سنجیده می شود، میان استراتژی تجاری شرکت و نرخ موثر مالیاتی دفتری رابطه معناداری وجود ندارد.