حوزه علم، فناوری و نوآوری از حوزه های اثرگذار طی سال های اخیر در کشور بوده است. در این میان، نظام ملی نوآوری به مثابه چارچوبی کلان برای بازیگران این عرصه و روابط میان آنها، می تواند ما را در ارتقای این حوزه یاری دهد. در نگاه نظام مند، نوآوری پدیده ای خطی دیده نمی شود و حاصل مجموعه ای از عوامل مختلف که در تعامل و اثرگذاری متقابل با یکدیگر هستند، لحاظ می شود. عناصر ساختاری، چارچوب های قانونی و مقرراتی، پیشرانان نوآوری، زیرساخت های نوآوری و اعتبارات مالی برخی از این عوامل هستند. از اجزای مهم نظام ملی نوآوری، واسطه های نوآوری هستند که سایر بازیگران نظام را (اعم از نهادهای دولتی، دانشگاه ها، صنایع و بخش خصوصی) از حالت فعالیت جزیره ای خارج کرده و موجب ارتباط هماهنگ و هم افزای آنها می شود. در این پژوهش ابتدا به معرفی و تبیین ماهیت این نهادها می پردازیم، سپس پژوهش های قبلی صورت گرفته در این زمینه را بررسی کرده و دسته بندی جامعی از آنها ارائه می دهیم. پژوهش های اصلی در این حوزه را می توان در 4 دسته کلی گنجاند: 1. اشاعه و انتقال فناوری، 2. مدیریت نوآوری، 3. سیستم ها و شبکه ها و 4. واسطه ها به عنوان سازمان هایی خدماتی. در قسمت سوم، به معرفی روش تحقیق مورد استفاده در این پژوهش (نظریه داده بنیاد با رویکرد گلیزری) پرداخته و در قسمت چهارم، کارویژه های مطلوب واسطه های نوآوری، با استفاده از مدل دالان معرفی و مورد بحث قرار خواهند گرفت. در پایان نیز جمع بندی و نتیجه گیری، پیشنهادهایی برای ارتقای واسطه ها و عناوینی برای پژوهش های آتی ارائه خواهند شد.