چکیده: هدف: این پژوهش به منظور بررسی ناهنجاری¬های اندام تحتانی در ورزشکاران با و بدون اسپرین مزمن مچ پا صورت گرفت. روش شناسی: برای این هدف 50 زن ورزشکار با سابقه اسپرین مزمن مچ پا و 50 زن ورزشکار بدون اسپرین مچ پا در این تحقیق شرکت کردند. ناهنجاری¬هایی که در اندام تحتانی آزمودنی ها مورد بررسی قرارگرفت شاملپای نابرابر، افت ناوی، پرونیشن، سوپینیشن، زانوی ضربدری و زانوی پرانتزی بود. برای توصیف داده ها از اندازه¬شاخص¬های گرایش مرکزی و پراکندگی استفاده شد.برای مقایسه ناهنجاری های اندام تحتانی گروه با اسپرین مزمن مچ پا، با گروه بدون اسپرین مزمن مچ پا ، از آزمون t مستقل استفاده گردید. کلیه محاسبات آماری در نرم افزار 22spss انجام گرفت و سطح معنی داری معادل p<0/05 در نظر گرفته شد. یافته ها: نتایج حاصل از این تحقیق این بود که در ناهنجاریهای افت ناوی و پرونیشن بین دو گروه با و بدون اسپرین مزمن مچ پا تفاوت معناداری مشاهده شد. اما در ناهنجاریهای پای نابرابر، سوپینیشن، زانوی ضربدری و پرانتزی بین دو گروه با و بدون اسپرین مزمن مچ پا تفاوت معناداری مشاهده نشد. نتیجه گیری: بر اساس یافته های این پژوهش، ممکن است دو ناهنجاری پرونیشن مچ پا و افت ناوی در بروز اسپرینهای مچ پا موثر باشد.