تعلل ورزی، یک پدیده رفتاری است که به صورت به تاخیر انداختن تکالیف، توصیف شده و موجب ایجاد استرس، احساس گناه، کاهش شدید بازدهی فردی می شود. همچنین مدیریت زمان نقش بسیاری را در کنترل این رفتار دارد. هدف پژوهش حاضر «ارتباط مدیریت زمان در میزان شیوع تعلل ورزی مدیران و کارکنان ادارات ورزش و جوانان استان گیلان» بود. این تحقیق در زمره تحقیقات کاربردی است و با روش های اسنادی، و مطالعه میدانی، با بکارگیری پرسشنامه انجام گرفت. جامعه آماری تحقیق شامل کلیه مدیران و کارکنان ادارات ورزش و جوانان استان گیلان بودند. برای نمونه گیری به دلیل حجم کم جامعه آماری از روش تمام شماری استفاده شد. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه «اطلاعات فردی» ساخته محقق، پرسشنامه «مدیریت زمان» کویین و پرسشنامه«سنجش تعلل ورزی» تاکمن با اعمال تغییراتی توسط محقق استفاده شد. اساتید صاحب نظر مدیریت ورزشی روایی سوالات طراحی شده را مورد تأیید قرار دادند. پایایی (آزمون آلفای کرونباخ) مدیریت زمان 77/0 و پایایی تعلل ورزی 83/0 بود. به منظور تجزیه و تحلیل اطلاعات از آمـار توصیفی و همچنین آمار استنباطی شامل آزمون پیرسون بااستفاده از نرم افزار spss، نسخه20 انجام گرفت. یافته های پژوهش نشان داد که ارتباط معناداری بین مدیریت زمان و میزان ناکارامدی، به تعویق انداختن کارها، فراموشی و تشویش ذهنی مدیران و کارکنان ادارات ورزش و جوانان استان گیلان وجود دارد(05/0p<). همچنین نتایج نشان داد که ارتباط معناداری بین مدیریت زمان و بی اطلاعی از وظایف محوله، بی تفاوتی در امور شغلی و بیزاری از تکلیف وجود دارد و بین عادات ثابت و مشکلات جسمی- روانی مدیران و کارکنان ادارات ورزش و جوانان استان گیلان ارتباط معناداری وجود ندارد. متغییر ناکارآمدی بیشترین ارتباط را با مدیریت زمان داشته و همچنین متغییر تشویش کمترین شدت ارتباط را با متغییر مستقل داشته است. بر اساس مشاهدات تحقیق حاضر، میزان تعلل ورزی مدیران و کارکنانی که مدیریت زمان بهتری در محیط کاری خود داشته اند بسیار کمتر از دیگران است. به طور کلی می توان اذعان داشت که برنامه ریزی زمانی و اداره کردن زمان نقش مهمی را در کاهش میزان تعلل ورزی و به تعویق انداختن وظایف مدیران و کارمندان ادارات و سازمانها دارد