به منظور توسعه پایدار روستایی و دسترسی روستائیان به درآمدهای پایدار، توسعه گردشگری از جمله راهکارهایی است که می تواند مورد توجه برنامه ریزان قرار گیرد. گردشگری روستایی به عنوان شکل خاصی از گردشگری در صورتی که با مدنظر قرار دادن ویژگی ها، نیازها و مسایل اجتماعی و فرهنگی و اقتصادی، برنامه ریزی و ساماندهی شود، قادر است بخش عمده ای از مشکلات مناطق روستایی کشور همچون- بیکاری و فقر را مرتفع سازد. بهره مندی از آثار و نتایج گردشگری روستایی نیازمند ارزیابی و بررسی زمینه های این نواحی جهت توسعه گردشگری در این نواحی می باشد. یکی از زمینه های ضروری، وجود سرمایه اجتماعی مطلوب در جامعه میزبان می باشد. در همین راستا، در تحقیق حاضر به تحلیل سرمایه اجتماعی جهت توسعه گردشگری در منطقه مورد مطالعه پرداخته شده است. نوع تحقیق کاربردی، روش گردآوری اطلاعات به صورت کتابخانه ای و میدانی (پرسشنامه) ، روش تجزیه و تحلیل به صورت توصیفی و استنباطی (مدل ویکور وتحلیل عاملی) می باشد. قلمرو مکانی این تحقیق دهستان دستجرده شهرستان طارم است. این دهستان دارای 13 روستا می باشد. جمعیت این دهستان در سال 1390 برابر 7309 نفر و همچنین دارای 2083 خانوار بوده است. تعداد 280 خانوار از طریق فرمول اصلاح شده کوکران به عنوان حجم نمونه تحقیق انتخاب شد. نتایج بدست آمده از تحقیق نشان می دهد، وضعیت سرمایه اجتماعی روستاهای مورد مطالعه جهت جذب گردشگر در وضعیت مطلوبی قرار داشته و شاخص مشارکت اجتماعی بیشترین همبستگی را با سرمایه اجتماعی دارا می باشد.در زمینه عوامل عدم توسعه گردشگری، نتایح تحلیل عاملی نشان می دهد، مهمترین عامل عدم توسعه گردشگری در دهستان دستجرده نبود امکانات فیزیکی مطلوب، عدم تبلیغات مناسب و نبود برنامه ریزی در زمینه جذب گردشگر است.