رشد فزاینده جمعیت شهری ایران در چند دهه اخیر موجب شده است که کشور ما نیز به فکر تغییر رویکرد برنامه ریزی شهری از سطح کلان به سطح خرد و محله ای گردد. در این بین اتخاذ رویکرد محله ای خود مستلزم بسیج نیروهای مردمی و استفاده از ظرفیت های آنان می باشد. در این بین یکی از ظرفیت های با اهمیت و مهم گروه های اجتماعی عنصری با عنوان سرمایه اجتماعی می باشد. زیرا یکی از عوامل موثر بر مشارکت افراد در توسعه و کاهش مشکلات ناشی از توسعه ناموزون و سرمایه اجتماعی و هدایت این عامل در جهت استفاده از آن برای توسعه شهری می¬باشد. این پژوهش با هدف بررسی و سنجش میزان سرمایه اجتماعی و حفظ تعلق مکانی ساکنان شهر کوهدشت و تحلیل نقش آن و تمایل به مشارکت آنان در برنامه¬ریزی توسعه محله¬ای انجام شده است. روش تحقیق در این پژوهش توصیفی- تحلیلی و پیمایشی است و از ابزار پرسشنامه برای کسب نظر شهروندان استفاده شده است. جامعه آماری تحقیق را، کلیه ساکنان شهر کوهدشت تشکیل می¬دهند، که به صورت تصادفی با استفاده از فرمول کوکران 122 نمونه انتخاب شده است. جهت تحلیل توصیفی و استنباطی داده‏ها از نرم افزار آماریspss استفاده شد. نتایج تحقیق نشان می‏دهد که شهر کوهدشت از پتانسیل بالقوه خوبی از نظر سرمایه اجتماعی برخوردار است. بین دو عامل سرمایه اجتماعی و تعلق مکانی با میان مشارکت شهرندان رابطه مثبتی برقرار است. همچنین نتایج حای از این است که احساس تعلق بیشتر به نحلات باعث افزایش حس مسولیت و آمادگی برای مشارکت بیشتر در امر برنامه ریزی می گردد.