تحقیق حاضر با هدف بررسی اثر نوع کانون توجه در یک دوره تمرینات تصویر سازی بر توان مکانیکی عضلات پای سالمندان غیر فعال و مقایسه با توان مکانیکی عضلات پای سالمندان فعال طی راه رفتن انجام شد. پژوهش با استفاده از طرح پیش‎آزمون و پس‎آزمون گروه های همسان بر روی 16 زن و مرد 60 تا 80 ساله که به صورت هدف دار ا انتخاب شدند، انجام شد. پس از تمرینات اولیه تصویرسازی، شرکت کننده ها بر اساس امتیاز پرسشنامه miq-rs به روش abba به دو گروه همسان تصویرسازی با کانون توجه درونی و بیرونی تقسیم شده و 5 جلسه تمرین کردند. برای محاسبه توان عضلانی، از دوربین های تحلیل حرکت و صفحه ی نیرو استفاده شد. داده ها با استفاده از تحلیل واریانس چند متغیره دو عاملی 2 ترکیبی برای متغیرهای وابسته حداقل و حداکثر توان عضلانی مفاصل پا تحلیل شد.یافته¬ها: اثر اصلی کانون توجه تصویرسازی و آزمون و همچنین اثر متقابل آن دو بر حداقل و حداکثر توان های عضلانی مفاصل پا معنی دار نبود (025/0p>). 5 جلسه تمرین تصویرسازی با تغییر کانون توجه اثر متفاوتی بر توان مکانیکی مفاصل پا ایجاد نمی کند و بررسی آن در مدت بیشتر پیشنهاد می گردد.