استفاده از دوربرگردان ها به عنوان یکی از روش های مدیریت دسترسی و تسهیل روانی حرکت به منظور بهبود ترافیک شهری، از اواخر سال1382 در شهر تهران آغاز و طی سال های اخیر در سایر شهرهای بزرگ نیز گسترش یافت. طی این طرح، تقاطع های چراغ دار به دوربرگردان تبدیل شدند. در رابطه با تبدیل تقاطع چرغدار به دوربرگردان که طی ده سال اخیر در ایران انجام شده، ارزیابی پارامترهای متعددی مجهول مانده است تا جایی که متاسفانه شاهد آن هستیم که بعضی از دوربرگردان های جانشین تقاطع، عملکرد مناسبی نداشته و نه تنها باعث کاهش زمان سفر نمی گردد بلکه در مواردی باعث افزایش آن و حتی بالا رفتن میزان مصرف سوخت و احتمال بروز تصادفات می گردد. هدف از این پایان نامه مقایسه کارآیی دوربرگردان ها در مقایسه با تقاطع های چراغ دار در بهبود ترافیک بزرگراه های شهری، ضمن مطالعه موردی یکی از عریض ترین معابر شهری در سطح کشور(بزگراه آیت الله بهبهانی شهر اهواز) از طریق شبیه سازی با نرم افزار aimsun است. به این منظور، شش تقاطع موجود در ناحیه بحرانی ترافیکی بزرگراه آیت الله بهبهانی به منظور شناسایی تقاطع های دارای اولویت جای¬گزینی با دوربرگردان مورد ارزیابی دقیق ترافیکی و هندسی قرار گرفتند. در نهات سه تقاطع؛ امام خمینی، سلمان فارس و رستگاری جهت جای¬گزینی با دوربرگردان انتخاب شدند. نتایج حاصل از شبیه سازی شش گزینه مختلف پشنهادی برای شش تقاطع منتخب در کریدور بزرگراهی مورد مطالعه، بهبود قابل توجه جریان ترافیک در برخی تقاطع ها از جمله تقاطع امام خمینی و در عین حال افت سطح کیفیت مولفه های ترافیکی در برخی دیگر از تقاطع¬ها را به دنبال داشته است. این مساله بیانگر آن است که جایگزینی تقاطع های چراغ دار با دوربرگردان ها مستلزم ارزیابی و مطالعه دقیق مولفه های ترافیکی و هندسی متعدد موثر بر موفقیت طرح بوده، لذا با در نطر گرفتن شرایط خاص برخی تقاطع های چراغ دار موجود در بزرگراه ها، به کارگیری دوربرگردان ها به عنوان جایگزینی برای آن ها می تواند به عنوان راهکاری برای بهبود جریان ترافیکی شهری در سطح تقاطع ها مورد استفاده قرار گیرد.